Hidrokela
| Hidrokela | |
|---|---|
 | |
| Specijalnost | urologija |
| Klasifikacija i eksterni resursi | |
| eMedicine | article/777386 |
Hidrokela je naziv koji označava jednostrano ili obostrano nakupljanje tečnosti u ovojnicama testisa ili u semenovodu. U deset posto slučajeva hidrokela je obostrana. Kliničkom slikom hidrokele dominira otok i osećaj težine u skrotumu (mošnicama) i preponama.[1]
Etiologija[uredi | uredi kod]
Uzroci hidrokele su mnogobrojni. Kod dece je jedan od čestih uzroka neobliterirana komunikacija između trbušne duplje i skrotuma. Ovaj tip hidrokele nosi naziva „komunicirajući tip hidrokele“.
Što se tiče drugog tipa ili nekomunicirajućeg oblika hidrokele, on nastaje kao posledica neravnoteže između stvaranja, upijanja (apsorpcije) i nakupljanja tečnosti u ovojnicama testisa. Neki od uzroka ovog tipa hidrokele su zapaljenjski procesi u području skrotuma i testisa (epidimitis, orhitis), zatim traume testisa, tumori testisa itd.
Klinička slika[uredi | uredi kod]
Kod većine bolesnika hidrokelu ne izaziva nikakve simptome. U ostalim slučajevim manifestuje se:
- punoćom skrotalne kese i otežanim napipavanje testisa unutar nje
- promene kod hidrokele se mogu naći sa jedne, ili sa obe strane
- bol je najčešće osutan
- slobodna tečnost se najčešće nalazi ispred testisa i može biti udružen skrotalnom kilom
- neplodnost, ako je hidrokele udružene sa sterilitetom koji je nastao kao posledica zapaljenskih procesa u skrotumu
Dijagnoza[uredi | uredi kod]
- Anamneza, klinička slika objektivni pregled
Dijagnoza se postavlja na osnovu anamneze, kliničke slike i objektivnog pregleda sa prosvetljavanjem mošnica, što je obično dovoljno da se postavi dijagnoza hidrokelea.
- Ultrasonografija
Ultrazvučni pregled mošnica obično potvrđuje dijagnozu hidrokele kod nejsanih slučajeva.
- Dopunska ispitivanja
Dopunska ispitivanja su potrebne u slučaju sumnje na udržene bolesti koje izazivaju hidrokelu (prisustvo infestacija, žarišna tuberkuloza, prisustvo tumorskog procesa na testisima itd).
Diferencijalna dijagnoza[uredi | uredi kod]
Dferencijalno dijagnostički treba imati u vidu:
Terapija[uredi | uredi kod]
Lakši oblici komunicirajućih hidrokela ne zahtevaju lečenje, već samo redovno praćenje.
Jedna od metoda lečenja je i skrotalna aspiracija sa skleroterapijom hemiskrotuma, korišćenjem rastvora tetraciklina ili doksiciklina. Sklerozni agensi se ne smeju koristiti kod dece zbog rizika od hemijskog peritonitisa.[2]
Hirurško lečenje se uzima u obzir samo prilikom nakupljanja slobodnih tečnosti u hidrokeli u većim količinama, i podrazumeva ligaturu vaginalne tunike testisa i evakuaciju (drenažu) akumulirane tečnosti.
U slučajevima kada je hidrokreking povezan sa drugim bolestima, takođe je neophodno tretirati osnovnu bolest koja je uzrokovala nekomunicirajuću hidrocikelu.
Vidi još[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ W. Pschyrembel: Klinisches Wörterbuch. 265. Auflage. Verlag Walter de Gruyter, Berlin. 2014. ISBN 978-3-11-018534-8. pp.
- ↑ Guidelines on Paediatric Urology Arhivirano 2020-09-27 na Wayback Machine-u; European Association of Urology (2015)
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]
