Grofovija Hainaut
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
Grofovija Hainaut (francuski: Comté de Hainaut, nizozemski: Graafschap Henegouwen, njemački: Grafschaft Hennegau, bila je vazalna grofovija Svetog Rimskog Carstva koja je egzistirala od kraja 9. vijeka do 1797.
Historija[uredi | uredi kod]
Nakon smrti Karla Velikog Franačko Carstvo, koje se protezalo od Dunava do Pirineja, se raspalo. Domaći feudalci iskoristili su taj dugi period kako bi ojačali svoju moć i pokušali proširiti svoje domene.[1]
Krajem 9. vijeka jedna od najmoćih feudalnih porodica u Ardenima bili su Régnieri. Vlasnici relativno raštrkanih feuda, Régnieri su se učvrstili u Hainautu, koncentrirani između rijeka Sambre i Meuse, koristeći slabost svojih vazala, nametnuli su im svoju vlast iz svog zamka u Monsu. Sljedećih nekoliko dekada teritorij grofovije su proširili na sjeveru prema rijeci Scheldt.[2]
Naredni hainautski grofovi uspijeli su proširiti svoj teritorije na štetu Flandrije, Brabanta i Namura. Granice koje su uspostavljene krajem 11. vijeka ostale su gotovo sve do Francuske revolucije.[1]
Ali su hainautski grofovi imali i veće ambicije, grof Balduin V se 1160. oženio kćerkom svog moćnog susjeda, flandrijskog grofa, pa je tim brakom stvorio moćnu zajednicu. Njegov sin Balduin VI bio je čak okrunjen za cara Latinskog Carstva u Konstatinopolu, zahvaljujući Četvrtom križarskom ratu. Nakon njegove smrti, Grofovija Flandrija i Hainaut ponovno su se razdvojile. Jedan vijek kasnije, grof Jean I preko svoje majke priznat je kao nasljedni Grof Holandije.[1]
Taj porast moći nije prošao sukoba i padova. Zbijen između Kraljevine Francuske i germanskog Svetog Rimskog Carstva, teritorij Hainauta, sa svojim plodnim oranicama i brojnim gradovima, postao je predmet je želja mnogih. Ubrzo je postao front sukoba između tadašnjih velikih sila, uključujući i Kraljevinu Englesku.[1]
Kad je 1427. burgundski vojvoda Philippe III, koji je preko svog oca nasljednio Grofoviju Flandriju, povjereno mu je i da vlada Hainautom. Službenu zakletvu položio je u kolegijalnoj crkvi u Monsu. Politika brakova, saveza i nasljeđivanja koju su vodili burgundske vojvode, omogućila im je da vremenom steknu suverenitet nad golemim mozaikom zemalja (Hainaut-Holandija, Brabant, [[Limbursko Vojvodstvo|Limburg, Namur, [[Grofovija Luksemburg|Luksemburg]). Jedino se uspjela po strani održati Kneževina-biskupija Liège sa enklavama; Thuine, Châtelet i Tournai.[1]
Burgundska dominacija općenito se smatra periodom kad je prosperirala poljoprivreda, trgovina i zanatsvo. U to su vrijeme formirane provincije, zapravo regionalne skupštine na kojima su okupljali predstavnici plemstva, klera i uspješnih gradova, preko kojih su grofovi održavali neku formu decentralizacije.[1]
Pogibija Charlesa Smjelog prilikom opsade Nancyja 1477. izgledala je strašno za burgundske ambicije, ali je brak njegove kćeri Marije za Austrijskog nadvojvodu Maksimilijana najavio veliku promjenu na političkoj karti Evrope, pojavom Habsburške dinastije i formiranjem imperija bez presedana čija je moć kulminirala za vladavine Karla V.. Nakon njegove abdikacije, njegov imperij podijelili su njegov brat Ferdinand I., car Svetog Rimskog Carstva|Ferdinand]], koji je dobio germanske domene, i njegov sin Felipe II, koji je 1427. naslijedio tronove Španjolske i Nizozemske.[1]
Grofovija Hainaut usjela se održati do Francuske revolucije, sve do 1794. kad ju je anektirala Prva Francuska Republika.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „Le comté de Hainaut à l’heure de la querelle des Avesnes et des Dampierre (XIIIe – XIVe siècles)” (francuski). Connaitre la Wallonie. Pristupljeno 26.04.2022.
- ↑ „Le comté de Hainaut : de ses origines à son expansion maximale” (francuski). Connaitre la Wallonie. Arhivirano iz originala na datum 2022-08-17. Pristupljeno 26.04.2022.
