Gornja Bitinja
| Gornja Bitinja | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Kosovski |
| Opština | Štrpce |
| Stanovništvo | |
| Geografija | |
| Koordinate | 42°16′21″N 21°01′47″E / 42.2725°N 21.0297°E |
| Nadmorska visina | 1087 m |
  Gornja Bitinja Gornja Bitinja (Srbije) | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 0290 |
| Registarska oznaka | UR |
Koordinate: 42° 16′ 21" SGŠ, 21° 01′ 47" IGD
Gornja Bitinja (alb. Bitia e Epërme) je naselje u opštini Štrpce na Kosovu i Metohiji. Atar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Gornja Bitinja površine 934 ha.
Istorija[uredi | uredi kod]
Selo se prvi put pominje u otomanskom popisu uz 1455. godine kao veliko naselje sa 47 srpskih kuća i dva seoska popa. U selu se nalazila stara crkva posvećena Svetom Đorđu. Prema očuvanom delu zapisa u apsidi, ktitorka je bila izvesna Jelena. U podu crkve su ostale dve mermerne ploče sa klesanim ornamentima i kraćim zapisom, koje podsećaju na ploče mozaičkog poda crkve kralja Milutina u Hilandaru. Na ostacima ove crkve je 1920. godine izgrađen novi hram. U crkvi Svetog Đorđa je najverovatnije bilo sačuvano poznato Prizrensko jevanđelje na pergamentu iz XIII veka sa 36 minijatura. Narodna biblioteka u Beogradu je otkupila ovo jevanđelje od skopskog antikvara Hadži Jordana, koji ga je pronašao. Prilikom nemačkog bombardovanja Beograda 6. aprila 1941. godine, jevanđelje je izgorelo u velikom požaru.
U mestu se nalazi stara kamena ploča iz XIV veka u koju je kasnije (1592) uklesan natpis[1].
Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi kod]
Srpski rodovi:
- Simanovci (6 kuća, sv. Toma), doseljeni sredinom XVIII veka od Gusinja u Crnoj Gori.
- Popovići (18 kuća, sv. Dimitrije). Starinom su iz Crne Gore, odakle su se iselili u Metohiju u selo Mušutište, pa su se odatle, krajem XVIII veka, preselili u sirinićko selo Berevce. Neki su ostali tamo, a neki se odmah preselili u Gornju Bitinju.
Albanski rodovi:
- Kačiki (18 kuća), doseljeni iz severne Albanije, iz fisa Sopa, u drugoj polovini XVIII veka.
- Matoš (9 kuća), preseljeni oko 1830. godine iz sela Koštanjeva, pripadaju fisu Sopa. Starinom su iz severne Albanije.
Demografija[uredi | uredi kod]
Naselje ima mešovit srpsko-albanski nacionalni sastav.
| Etnički sastav prema popisu iz 1981. | ||||
|---|---|---|---|---|
| Srbi | 345 | 60.74% | ||
| Albanci | 223 | 39.26% | ||
| Demografija[3] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1948. | 484 | |
| 1953. | 525 | |
| 1961. | 522 | |
| 1971. | 550 | |
| 1981. | 568 | |
| 1991. | 602 | |
Vidi još[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Spomenici kulture u Srbiji: Kamena ploča sa natpisom (sajt SANU) (sh) (en)
- ↑ Podaci: „Naselja“ (dr. A. Urošević: Šarplaninska Župa Sirinić
- ↑ Šablon:DemEvrKiMBr
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]