Francesco Cossiga
| Frančesko Kosiga | |
| |
| Mandat(i) | |
|---|---|
| 8. predsednik Italije | |
| 3. jul 1985 - 28. april 1992. | |
| Prethodnik | Sandro Pertini |
| Naslednik | Oskar Luiđi Skalfaro |
| 42. premijer Italije | |
| 4. avgust 1979 - 18. oktobar 1980. | |
| Prethodnik | Đulio Andreoti |
| Naslednik | Arnaldo Forlani |
| Biografija | |
| Politička partija | Hrišćanska demokratija |
| Profesija | pravnik, političar |
uredi  |
|
Frančesko Kosiga (ital. Francesco Cossiga; Sasari, 26. jul 1928 — Rim, 17. avgust 2010)[1] bio je italijanski pravnik, pedagog i političar iz redova bivše Hrišćanske demokratije. Vršio je funkciju premijera (1979–1980) i predsednika Republike Italije (1985–1992).
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je u Sasariju, sever Sardinije.[1] Političku karijeru započeo je tokom Drugog svetskog rata.
Bio je ministar unutrašnjih poslova (1976–1978), predsednik italijanske vlade (1979–1980), predsednik italijanskog Senata (1983–1985.), italijanski predsednik (1985–1992), a 1992. je proglašen za doživotnog senatora.
Kada je italijanski premijer Đulio Andreoti 1992. godine obznanio javnosti postojanje organizacije Gladio u Italiji tokom Hladnog rata, tajne organizacije koja je u slučaju sovjetske invazije trebalo da vodi gerilsku borbu, Kosiga je priznao svoju umešanost u osnivanje ove organizacije. Demokratska partija levice je nakon toga pokrenula proces impičmenta protiv Kosige.[2][3] Iako je procedura poništena, Kosiga je dao ostavku dva meseca pre isteka mandata.[4]
Godine 2006. se povukao sa svoje funkcije doživotnog senatora, ali je Senat odbio njegovu ostavku 2008. godine.
Umro je 17. avgusta 2010. godine u Rimu.
Porodica[uredi | uredi kod]
Bio je rođak italijanskog komunističkog vođe Enrika Berlingvera.[5]
Kontroverze[uredi | uredi kod]
Kosiga je 2007. godine za novine „Korijere dela sera“ dao osvrt na napade 11. septembra 2001. i Osamu bin Ladena. Izjavio je da „demokratski krugovi u Americi i Evropi dobro znaju da su ovaj monstruozni plan osmislile i ostvarile američka CIA i Mosad uz pomoć cionističkih snaga kako bi svu krivnju svalile na arapski svet i uverile Zapad da interveniše u Iraku i Avganistanu“.[6] Samo godinu dana pre, Kosiga je izjavio da ne veruje u teorije zavere i odbacio mogućnost da je sve deo američke zavere.[7]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 Page at Senate website (it).
- ↑ (it) Il Sole 24 ore: Occhetto, lo strappo mai ricucito su Gladio
- ↑ (it) La Repubblica: Il PDS vota l'impeachment di Cossiga (4 December 1991)
- ↑ (it) La Repubblica: E l'uomo grigio prese il piccone (26 April 1992)
- ↑ (it) Mio cugino Berlinguer: Cossiga racconta un leader (Cossiga talking about Enrico Berlinguer in an interview to Gian Antonio Stella – Corriere della Sera, 10 June 2004)(it)
- ↑ „Osama-Berlusconi? "Trappola giornalistica"”. Corriere della Sera. 30 November 2007. Pristupljeno 21. 6. 2013.
- ↑ http://archivio.lastampa.it/LaStampaArchivio/main/History/tmpl_viewObj.jsp?objid=7190957Sassoon, Donald (18. 8. 2010). „Francesco Cossiga obituary”. The Guardian (London).
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]
- Biografija na stranici italijanskog Senata (it)
- Biografija na stranici Centra za političke i socijalne nauke F. M. Malfati (it)
.svg)
