Fotodioda
 Razne vrste fotodioda | |
| Tip komponente | Pasivna |
|---|---|
| Princip rada | Pretvara svetlo u struju |
| Pinovi | anoda (+) i katoda (-) |
| Elektronski simbol | |
 | |
Fotodioda je dioda sa PN spojem, koja pretvara svetlost u elektricitet. Zbog te osobine, ona je osnov raznih senzora svetlosti. Bitna osobina fotodiode je da vrši samo detekciju, a ne vrši ulogu pojačavača, za razliku od fototranzistora. Izuzetak su lavinske fotodiode.
Fotodioda je načinjena od puluprovodnog materijala kao i obična dioda.
Zbog brze reakcije na svjetlosni nivo, koriste se za primjene u optoelektronici, gdje je brzina rada najvažnija. Primjer upotrebe su optički izolacioni parovi (optokapleri), senzori pozicije (enkoderi), veoma brze komunikacije preko optičkog kabla i drugi.
Fotodiode se takođe koriste za komunikaciju. Na primer, kada koristite daljinski upravljač televizora, u TV prijemniku se nalazi tranzistor ili dioda osetljiva na svetlost, koja prima infracrvene signale s upravljača.[1]
Od materijala zavisi osjetljivost u određenom dijelu elektromagnetskog spektra.
| Materijal | Talasna dužina (nm) |
|---|---|
| Silicijum | 190–1100 |
| Germanijum | 400–1700 |
| Indijum-galijum-arsenid | 800–2600 |
| Olovni sulfid | <1000-3500 |
Simbol fotodiode je prikazan na slici.
Prednosti su niska cijena i veoma brz rad (u odnosu na foto-otpornik i fototranzistor). Mana je odsustvo pojačanja, osim kod lavinske fotodiode.
- ↑ Gordon McComb i Earl Boysen, Elektronika za neupućene (str. 99), Beograd, 2007.
