Fondaco dei Turchi
Fontego dei Turchi | |
|---|---|
 | |
| Mjesto | Venecija |
| Država |  Italija
|
| Vrijeme gradnje | početak 13. vijeka |
| Obnova | 1870. |
| Korisnik | Prirodoslovni muzej (Museo di Storia Naturale) |
| Tip građevine | palača |
| Arhitektonski stil | bizantska umjetnost |
| Arhitekti i izvođači radova | |
| Arhitekt | Giacomo Palmier |
| Tehnički podaci | |
| Broj katova | 3 |
| Koordinate: 45°26′31″N 12°19′43″E / 45.442°N 12.3287°E | |
  Fondaco dei Turchi | |
| Web | www.msn.ve.it |
Fondaco dei Turchi (venecijanski:Fontego dei Turchi) je bizantska palača u sestieru Santa Croce na Kanalu Grande u Veneciji.
Historija[uredi | uredi kod]
Palaču je podigao početkom 13. vijeka Giacomo Palmieri, bogati izbjeglica iz Pesara.[1] Mletačka Republika kupila je palaču 1381. za rezidenciju ferrarskog vojvode Niccolò d'Este.[1] Prvih nekoliko vjekova svog postojanja, palača se uglavnom koristila kao rezidencija za visoke goste, tako je u njoj 1438. odsjeo i bizantski car Jovan VIII Paleolog.[1]
Turski geto[uredi | uredi kod]
_-_n._022_-_Venezia_-_Fondaco_dei_Turchi_nel_1870.jpg)
_-_Venezia_-_Fondaco_dei_Turchi_-_ca_1860.jpeg)
Od 1621. pa sve do 1838.[1] zgrada se koristila kao svojevrsni geto za turske (Turchi) trgovce i posjetitelje. Dobar dio tih Turaka bili su trgovci s Balkana (Bosna, Hercegovina, Crna Gora, Sandžak, Albanija, Epir, Srbija, Makedonija i Bugarska). Venecijanski fondaco bio je kombinacija svratišta, skladišta i tržnice po uzoru na slične turske bezistane i saraje. Korisnici fondaca imali su brojna ograničenja u pogledu trgovanja i kretanja po gradu, kao i ulaska u fondaco. Na taj način je Mletačka Republika željela ubiti dvije muhe od jednom, ona je benevolentno tim trgovcima i posjetiocima dala prostor za rad i boravak, ali je istovremeno na taj način željela strogo kontrolirati njihovu aktivnost po gradu.
Istovjetan fondaco Venecijanci su podigli za trgovce iz njemačkih zemalja (Fondaco dei Tedeschi), sa sličnim regulama. Čak i nakon što je Napoleon 1797. osvojio Veneciju i srušio Mletačku Republiku, turski trgovci nastavili su koristiti fondaco sve do 1838. godine. Fondaco se gotovo raspao polovicom 19. vijeka, pa je između 1860. i 1880. kompletno obnovljen (zapravo nanovo podignut) od strane Federica Bercheta,[1] ali vrlo nestručno i proizvoljno tako da je današnji objekt vrlo daleko od orginala. Izvorni bizantski fondaco nije imao nikakve ugaone tornjeve koje današnji ima.
Fondaco danas[uredi | uredi kod]
Od 1890. do 1923. palača se koristila za smještaj staroga Muzeja Correr[1] koji je preseljen na Trg Svetog Marka u zgrade Prokurativa (Procuratie Nuove i Procuratie ala Napoleonica). Od tada je Fondaco sjediše Venecijanskog prirodoslovnog muzeja.
Arhitektura[uredi | uredi kod]
Fontego dei Turchi je dvoetažna palača, uz kanal ima portico, prostrani nadsvođeni trijem s deset stupova, za istovar robe s brodova. Iz portika se uz niz odvojenih dućana dolazilo do stražnjeg dvorišta. Prvi kat ima sličan raspored, kao prizemlje samo što je umjesto portika tu velika lođa podjeljena sa 16 stupova, sa svijetlom dvoranom iz koje se ulazilo u sobe za boravak i rad trgovaca. Bočne strane bile su zatvorenije (tu su bile sobe za boravak), danas imaju umjesto toga ugaone kule.
Izvori[uredi | uredi kod]
Bibliografija[uredi | uredi kod]
- Marcello Brusegan. La grande guida dei monumenti di Venezia. Roma, Newton & Compton, 2005. ISBN 88-541-0475-2.
- Guida d'Italia – Venezia. 3a ed. Milano, Touring Editore, 2007. ISBN 978-88-365-4347-2.
