Druga bitka kod Fontenay-le-Comtea
Za ostale upotrebe, v. Bitka kod Fontenay-le-Comtea.| Bitka kod Fontenay-le-Comtea | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vendéeu | |||||||
 Vitraž u lokalnoj crkvi postavljen u znak sjećanja na bitku | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Republika Francuska |
 Vandejski pobunjenici | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Alexis Chalbos Jean-Baptiste Nouvion |
Charles de Bonchamps Jacques Cathelineau Louis de Lescure Henri de La Rochejaquelein Jean-Nicolas Stofflet | ||||||
| Snaga | |||||||
| 6000 ljudi | 25000 ljudi | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
|
64 mrtva 115 ranjenih 3250 zarobljenih (kasnije puštenih) 40 izgubljena topa |
17 mrtvih 65 ranjenih | ||||||
Druga bitka kod Fontenay-le-Comtea se odigrala na zapadu Francuske 25. maja 1793. godine za vrijeme rata u Vendéeu između vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika na jednoj, i snaga republikanske vlade na drugoj strani. Do nje je došlo devet dana nakon prve bitke, odnosno neuspjelog pokušaja pobunjenika da zauzmu mjesto Fontenay-le-Comte, koje je branilo nekoliko hiljada republikanskih vojnika pod generalom Chalbosom. Pobunjenici su bili izuzetno demoralizirani tim porazom, kao i gubitkom većine artiljerije i pušaka, ali im je moral porastao nakon što im se pridružila grupa pod komandom Charlesa de Bonchampsa, čime im je broj narastao na čak 25.000 ljudi. Bonchamps je od svih pobunjeničkih vođa imao najbolje naoružano i obučeno ljudstvo, koje je nosilo uniforme i borilo se poput redovne vojske, te, kada je odlučeno da se Fontenay-le-Comte ponovno napadne, upravo Bonchamps zauzeo položaj na centru. Kada je 25. maja došlo do napada, postalo je više nego jasno da se brojčano nadjačani republikanci tome ne mogu uspješno oduprijeti. Chalbosovi pokušaji da, slično kao u prethodnoj bitci, pobunjenički napad zaustavi smjelim konjičkim prepadom, nisu doveli do rezultata, te su samo izazvali sveopću konfuziju u republikanskim redovima. Nakon toga je došlo do povlačenja, prilikom koga je najveći broj republikanskih vojnika zarobljen, dok se ostatak u neredu povukao prema Niortu. Nedugo nakon same bitke je Bonchamps ranjen hicem kojeg je ispalio jedan od zaostalih republikanskih vojnika. Usprkos toga, druga bitka kod Fontenay-le-Comtea je predstavljala jedan od najvećih pobunjeničkih pobjeda u dotadašnjem toku sukoba, prilikom čega je posebno bilo važno da su se pobunjenici dočepali preko 1000 pušaka i skoro sve artiljerije koje su bili izgubili u prethodnoj bitci, kao i oslobodili veliki broj zarobljenih drugova, od koje su neke republikanci bili osudili na smrt. Pobunjenici su također zarobili preko 3250 republikanskih vojnika, koje su, pak, odmah oslobodili, ali pod uvjetom da obećaju da se više neće boriti u Vandeji.
Izvori[uredi | uredi kod]
Literatura[uredi | uredi kod]
- Émile Gabory (2009). Robert Laffont., p. 163-165. Plume
- Charles-Louis Chassin, La Vendée Patriote (1793-1800), Tome I, édition Paul Dupont, 1893-1895, Šablon:P.398-404.
- Yves Gras, La Guerre de Vendée, éditions Economica, 1994, Šablon:P.45-46.
- Jean Tabeur, Paris contre la Province, les guerres de l'Ouest, éditions Economica, 2008, Šablon:P.85-86.
- Benjamin Fillon. Recherches historiques et archéologiques sur Fontenay., p. 388. tekst na Google Books