Društvo hrvatskih književnih prevodilaca
Društvo hrvatskih književnih prevodilaca osnovano je 1953. godine. Osnivačka skupština održana je 11. novembra 1952., kada su utvrđeni temeljni zadaci Društva i izabran Upravni odbor. Njega su činili Gustav Krklec (predsednik), Roman Šovary (potpredsednik), Jerka Belan i Radovan Ivšić (tajnici), Iva Adum (blagajnik), a Ivo Frangeš, Zlatko Gorjan, Berislav Grgić, Ivo Hergešić, Ljudevit Jonke i Tone Potokar (članovi).
U krovnu evropsku književnoprevodilačko udruženje Evropsko veće udruženja književnih prevodilaca (Conseil Européen des Associations des Traducteurs Littéraires — CEATL) Društvo je primljeno 1994.
Svrha rada Društva i danas je, kao na početku, zaštita zajedničkih interesa i prava književnih prevodilaca, kao i podizanje razine prevodilaštva i kulture u Hrvatskoj. Društvo priređuje tematske skupove, organizuje stručne radionice, javne tribine i sudeluje u kulturnim projektima koji se tiču književnosti i kulture. Društvo deluje i izdavački, te objavljuje vredna dela stranih književnosti u prevodu svojih članova i stručne knjige. Za redovno članstvo u Društvu prevodioci prilažu biografiju i bibliografiju, najmanje jedan objavljen prevod kulturno relevantnog književnog ili srodnog dela i izvornik. Da bi postao članom društva, prevodilac mora dobiti pozitivnu recenziju priloženog prevoda. Prevodiocima koji se posvećuju isključivo prevodilaštvu, Društvo daje preporuku za sticanje položaja samostalnog umetnika.
Društvo dodeljuje godišnju nagradu za najbolji književni prevod u protekloj godini i Nagradu za životno delo. Nagrade čini bronzana plaketa i dodeljuje se isključivo članovima Društva.