Danilo Ilić
| Danilo Ilić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 1889. Sarajevo, Kondominijum Bosna i Hercegovina,Austrougarska |
| Smrt | 3. februar 1915. (dob: 25–26) Sarajevo, Austrougarska |
| Uzrok smrti | pogubljenje vešanjem |
| Poznat/a po | učešću u Sarajevskom atentatu |
Danilo Ilić (1889 — 3. februar 1915) bio je bosanski Srbin, rođen u Sarajevu. Njegov otac je u to vreme držao malu obućarsku radnju. U mestu rođenja završio je srpsku osnovnu školu, a posle trgovačku. Pohađao je Državni učiteljski fakultet u Sarajevu i neko vreme predavao u školi u Avtovcu i Foči.[1] U proleće 1913. godine odlazi u Švajcarsku gde se u Lozani sastao sa Vladimirom Gaćinovićem. Radi Drugog balkanskog rata Ilić odlazi u Veles, zatim u Skoplje, Niš i zatim Beograd, gde je postao novinar, Ilić se vratio u Sarajevo u jesen 1913. godine, gde je radio kao urednik lokalnih srpskih novina "Zvono". Postao je član Mlade Bosne.[2] Regrutovao je Gavrila Principa, Nedeljka Čabrinovića, Vasu Čubrilovića, Trifka Grabeža, Muhameda Mehmedbašića i Cvjetka Popovića radi izvršenja atentata na austrijskog nadvojvodu Franca Ferdinanda.[2] On i Gavrilo Princip bili su bliski prijatelji.[2]
U nedelju, 28. juna 1914, Gavrilo Princip je ubio Franca Ferdinanda i Sofiju Hotek. Princip i Nedeljko Čabrinović su zarobljeni i ispitivani od strane policije. Oni su se branili ćutnjom, ali je Ilić, koji je priveden radi rutinske provere, na kraju popustio pod pritiskom i imenovao svoje kolege zaverenike. Muhamed Mehmedbašić je uspeo da pobegne u Srbiju, ali Veljko Čubrilović, Vaso Čubrilović, Cvijetko Popović i Miško Jovanović su zajedno sa Danilom Ilićem uhapšeni i optuženi za izdaju i ubistvo.
Osam muškaraca optuženih za izdaju i ubistvo nadvojvode Franca Ferdinanda su proglašeni krivim. Austrougarski zakon nalaže da se smrtna kazna ne može izreći osobi mlađoj od dvadeset godina u vreme kada je zločin počinjen. Nedeljko Čabrinović, Gavrilo Princip i Trifko Grabež su stoga dobili maksimalnu kaznu od dvadeset godina, dok je Vaso Čubrilović dobio 16 godina i Cvijetko Popović 13 godina zatvora. Ilić, Veljko Čubrilović i Miško Jovanović, koji su pomogli atentatorima da ubiju kraljevski par, bili su pogubljeni vešanjem u kasarni u Sarajevu 3. februara 1915. godine.[3]
Vidi još[uredi | uredi kod]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Biografija Danila Ilića, Bogdan Lalić, Spomenica Danila Ilića, Štamparija Petra N. Gakovića, Sarajevo 1922, str. 99.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Kantowicz 1999: str. 97
- ↑ VASE | Visual Archive Southeastern Europe
Literatura[uredi | uredi kod]
- Kantowicz, Edward R. (1999). The Rage of Nations. Wm. B. Eerdmans Publishing. str. 97. ISBN 978-0-8028-4455-2.
- Cassels, Alan (1996). Ideology and International Relations in the Modern World. Psychology Press. str. 122-. ISBN 978-0-415-11926-9.
Spoljašnje veze[uredi | uredi kod]
- Muzej Stara srpska crkva, deo Muzeja Mlada Bosna Arhivirano 2011-07-24 na Wayback Machine-u
- Vladimir Gaćinović Smrt jednog heroja, Pijemont, 1912. godine
- Vladimir Gaćinović Onima koji dolaze
- Vladimir Gaćinović Mlada Bosna
- Majski prevrat 1903., Đuro Zagorac, Večernje novosti, feljton „Zavere i atentati u Srbiji“, 7 nastavak, 8. april 2003.
- Apisu - smrt streljanjem!, Đuro Zagorac, Večernje novosti, feljton „Zavere i atentati u Srbiji“, 8 nastavak, 9. april 2003.
- „Apis - ubica ili mučenik“, Sanja Antić, Večernje novosti, feljton, 7 nastavaka, 22 - 28. maj 2006.
- „Beogradska vartolomejska noć“[mrtav link], Miloš Miljković, Večernje novosti, feljton, 15 nastavaka, 2 - 16. maj 2003.
- „Crna ruka“ im presudila Arhivirano 2016-03-07 na Wayback Machine-u, Vlada Arsić, Press magazin, 19. oktobar 2007.
- Dr Rudolf Arčibald Rajs: „Crna ruka je bila samo rodoljubiva reakcija protiv diktature političkih stranaka”
- Crna Ruka (WWI Document Archive)
- Crna ruka na nišanu pravde („Večernje novosti“, feljton, oktobar 2013) Arhivirano 2014-04-21 na Wayback Machine-u