Dabrica
| Dabrica | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Bosna i Hercegovina
|
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština/Općina | Berkovići |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo ((1991)) | 478 |
| Geografija | |
| Koordinate | 43°09′33″N 18°00′53″E / 43.159167°N 18.014722°E |
  Dabrica Dabrica (Bosne i Hercegovine) | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 059 |
Koordinate: 43° 09′ 33" SGŠ, 18° 00′ 53" IGD
Dabrica je naseljeno mjesto u Bosni i Hercegovini u opštini Berkovići koja pripada entitetu Republika Srpska. Na popisu stanovništva 1991. u njemu je živjelo 478 stanovnika.[1]
Selo se nalazi u Hercegovini. Dabrica obuhvata kraj sjeverozapadno od Dabarskog polja, između planina Snježnice (1262 m) na sjeveru i Hrguda (1100 m) na jugu. Od Dabarskog polja predio Dabrice dijeli planina Kom, visoka oko 900 m. Poslije rata 1992.-1995. godine proširen je makadamski put iz sela Potkoma u Dabarskom polju ka Dabrici, zapadnim dijelom opisanog predjela. Iz Stoca se preko Hodova, i iz Mostara preko Bune i Trijebnja također može stići do Dabrice. Samo selo Dabrica dijeli se na šest raštrkanih zaseoka. Na zapadnoj strani su Bračići, Maričin Gaj, zatim Brijeg i Miljanovica, dok su na istočnoj strani zaseoci Dabrica i Šćepan Krst. Zaselak Dabrica nalazi se u malom kraškom polju nadmorske visine oko 500 m. Sa istočne strane je duboko usječen kanjon Radimlje.
U istočnom predjelu zaseoka, iznad kanjona Radimlje, uzdiže se stjenovito brdo na čijem se vrhu nalazi grad Koštun. Ispod grada je bio rudnik boksitne rude. Unutar zidina grada Koštuna Basler je konstatirao “veliki broj fragmenata metalodobne keramike” iz perioda bronzanog i željeznog doba i zaključio da je na istom mjestu bila pretpovijesna gradina s kraja II. i iz I. milenija prije naše ere.
Na području Dabrice su nađeni i rimski carski novci.[2]
Gradnju Koštura moguće je datirati u VI stoljeće, tj. oko 535. godine. Te godine, car Justinijan I. ugrabio je od Istočnih Gota dio provincije Dalmacije u koji su pripadali krajevi Bosne i Hercegovine zapadno od rijeke Bosne i krajevi oko Neretve sve do dalmatinskih primorskih gradova. Tako su dijelovi rimske provincije Dalmacije ponovno ušli u sklop rimske zajednice i priznavali su jedinog legitimnog cara sa sjedištem u Carigradu.[3]
Dabrica se prije rata u Bosni i Hercegovini nalazila u sastavu opštine Stolac.
| Nacionalnost | 1991. |
| Muslimani | 269 |
| Srbi | 127 |
| Hrvati | 77 |
| Jugosloveni | 3 |
| ostali | 2 |
| Ukupno | 478 |
Prije Drugog svjetskog rata u Dabrici se eksploatisao boksit (ruda iz koje se dobija aluminijum). Godine 1972. "OUR Boksitni rudnici Stolac" počinju sa eksploatacijom boksita sa svega nekoliko radnika, a do 1992. ta se firma razvija u jednog od nosilaca privrednog života u opštini Stolac, a naročito u Dabrici. Stalna radna mjesta, solidna primanja,otvaranje ambulante, asfaltiranje puta dovodi do prestanka migracije stanovnika iz Dabrice u okolne gradove koja je naročito bila izražena u godinama poslije Drugog svjetskog rata.
- ↑ Nacionalni sastav stanovništva - Rezultati za Republiku po opštinama i naseljenim mjestima 1991.. Sarajevo: Izdanje Državnog zavoda za statistiku Republike Bosne i Hercegovine.
- ↑ „Alojz Benac-Đuro Basler-Borivoj Ćović-Esad Pašalić-Nada Miletić-Pavao Anđelić - KULTURNA ISTORIJA BOSNE I HERCEGOVINE”. Veselin Masleša, Sarajevo, 1966. Pristupljeno 9. 2. 2016.[mrtav link]
- ↑ „Stari grad Koštur”. Arhivirano iz originala na datum 2016-04-07. Pristupljeno 2016-04-02.
