Cross of Iron

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Cross of Iron
Steiner – Das Eiserne Kreuz
RežijaSam Peckinpah
ProducentAlex Winitsky
Arlene Sellers
Wolf C. Hartwig
ScenarioJulius Epstein
James Hamilton
Walter Kelley
PredložakDas Geduldige Fleisch; autor:
Willi Heinrich
UlogeJames Coburn
Maximilian Schell
James Mason
David Warner
Senta Berger
MuzikaErnest Gold
FotografijaJohn Coquillon
MontažaMichael Ellis
Tony Lawson
nenaveden na špici:
Murray Jordan
Herbert Taschner
StudioAnglo-EMI Productions
Rapid Film
Terra-Filmkunst
ITC Entertainment
DistribucijaEMI Films (UK)
Constantin Film (Zapadna Njemačka)
Datum(i) premijere
28. 1. 1977 (1977-01-28)
Trajanje133 min.
Zemlja Ujedinjeno Kraljevstvo
 Zapadna Njemačka
Jezikengleski
Budžet6,000.000 $
Kronologija
Prethodi: Sl(ij)edi:
Breakthrough (1979)

Cross of Iron (sh. Željezni križ) je britansko-zapadnonjemački ratni film snimljen 1977. godine u režiji Sama Peckinpaha, poznat kao jedno od klasičnih ostvarenja žanra. Predstavlja adaptaciju romana Das Geduldige Fleisch njemačkog pisca Willija Heinricha, inspiriranog autorovim iskustvima vojnika Wehrmachta na Istočnom frontu u Drugom svjetskom ratu. Radnja se događa 1943. godine prilikom njemačkog povlačenja sa Kubanjskog mostobrana, a protagonist, koga tumači James Coburn je iskusni podoficir čija jedinica dobiva novog aristokratskog zapovjednika (čiji lik tumači Maximilian Schell) koji žudi za Željeznim križem i tom cilju je spreman žrtvovati živote svojih potčinjenih.

Peckinpah, koji je sredinom 1970-ih uživao izuzetan ugled kao specijalist za vesterne i akcijske filmove, projekt je preuzeo nakon što je bio odbio ponude za prestižne spektakle kao što su King Kong i Superman. Cross of Iron je sniman sa relativno niskim budžetom na lokacijama u tadašnjoj Jugoslaviji, pri čemu je producentima pomogla JNA, koja im je posudila autentično oružje i opremu iz vremena Drugog svjetskog rata (prije svega tenkove T-34). U filmu je također sudjelovalo nekoliko domaćih glumaca, među kojima se izdvaja Igor Galo u ulozi poručnika Mayera i Slavko Štimac kao zarobljeni sovjetski dječak-vojnik. Snimanje su obilježili problemi, najviše vezani uz Peckinpahovu sklonost alkoholu zbog koje se cijeli projekt odužio.

Peckinpah je u Cross of Iron ponovno iskazao izuzetnu sklonost spektakularnim, ali uznemirujućim scenama borbe i beskrompromisno realističnom prikazu nasilja. Svemu tome je dodatnu dimenziju dalo to što se nasilje događa u kontekstu svjetskog rata, a Peckinpah je također filmu dao i tada, s obzirom na svježa iskustva sa Vijetnamom i aktualnu pacifističku notu. To se vidi u uvodnoj špici koja koristi njemačku dječju pjesmicu Hänschen klein kao kontrast prema ratnim razaranjima, te odjavnoj špici koja prikazuje prizore iz kasnijih oružanih sukoba. Osim Peckinpahove režije se posebno hvalila i glumačka postava, a posebno Coburn; iako je bilo kritičara koji su držali da je s obzirom na dob od 48 godina prestar za ulogu njemačkog podoficira, Coburnov nastup se smatra jednim od najboljih u njegovoj karijeri. Iako je dio kritičara, pogotovo američkih, Peckinpahu zamjerao pretjerivanje u nasilju, a sam film imao slabe komercijalne rezultate u SAD, njegov je prijem u Evropi bio daleko bolji. Orson Welles je, pak, izuzetno pohvalio film i nazvao ga "najboljim ratnim filmom od Na Zapadu ništa novo", a Quentin Tarantino će ga kasnije također izuzetno hvaliti i navoditi kao jednu od inspiracija za svoj hit Inglorious Basterds.

Uspjeh Cross of Iron je zapadnonjemačke producente potakao da 1979. snime nastavak pod naslovom Breakthrough, čija je radnja smještena godinu dana kasnijena Zapadni front. Coburn, Schell i većina članova ekipe su, međutim, isto kao Peckinpah, odbili sudjelovati, te je ulogu narednika Steinera preuzeo Richard Burton; taj je film doživio neuspjeh i kod kritike i kod publike.

Povezano

[uredi | uredi kod]

Izvori

[uredi | uredi kod]

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]