Brindisi
Comune di Brindisi | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 40°38′N 17°56′E / 40.633°N 17.933°E | |
| Država |  Italija
|
| regija | Apulija |
| provincija | Brindisi (BR) |
| frazioni | Tuturano |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Cosimo Consales |
| Površina | |
| - Ukupna | 328 km² |
| Visina | 15 |
| Stanovništvo (2012.) | |
| - Grad | 88 611 [1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 72100 |
| Pozivni broj | 0831 |
| Karta | |
  Brindisi | |
Brindisi (grčki: Brentèsion ili Vrindhision, latinski: Brundisium) je glavni grad talijanske provincije Brindisi u regiji Apulija od 88 611 stanovnika.[1]
Brindisi je još od srednjeg vijeka sjedište istoimene dijeceze.
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Grad leži na obali Jadranskog mora, 110 km jugoistočno od Barija.
Brindisi se nalazi na krajnjem jugoistoku Apeninskog poluotoka, točnije na malom poluotoku između Jadranskog mora i Jonskog mora. Nalazi se u blizini Otrantskih vrata, te je najbliži Albaniji i Grčkoj od svih većih talijanskih gradova. Zbog toga Brindisi ima vrlo povoljno prometno značenje. Iz grada polaze trajektne veze prema Grčkoj. To je najvažnija prometna veza Grčke s Italijom i zapadnom Evropom.
Reljef je nizinski (Salentinska nizina). U središtu grada postoji zaljev u kojem je smještena luka. Grad je poznat po vinogradarstvu i proizvodnji vina. Veći gradovi u okolici su Bari (također značajna luka), Lecce i Taranto.
Historija[uredi | uredi kod]
Po legendi osnivač grada je grčki mitološki junak Diomed. Postoje teorije da je prije dolaska Rimljana je na tom mjestu postojalo ilirsko naselje. Rimljani su osvojili prostor grada 267. pne. i razvili grad Brundisium koji je postao jedan od glavnih rimskih pomorskih i trgovačkih centara i glavna veza Rima s Grčkom. Od Rima do Brundisiuma je vodila jedna od najvažnijih rimskih cesta Via Appia. Stanovnici grada su imali rimsko građansko pravo. Smatra se da je Brundisium imao oko 100 000 stanovnika. U njemu je umro rimski pjesnik Vergilije. U Brindisiju je 40. pne. sklopljen mir između Antonija i Oktavijana.
Nakon pada Rimskog Carstva su grad osvojili Ostrogoti. U 6. vijeku ga je obnovio Bizant, a 675. god. ponovo razorili Langobardi. Od 836.-868. godine su Saraceni osnovali naselje u blizini grada. Kasnije su grad vratili Bizantinci, a 1071. su ga osvojili Normani i postao je dio Napuljskog kraljevstva. Grad je bio dio Napuljskog kraljevstva do Ujedinjenja Italije krajem 19. vijeka, iako je jedno vrijeme njim upravljala Venecija, Španjolska i Austrija.
Teško je razoren u potresu 1456. godine. Nakon otvaranja Sueskog kanala (1869.) postaje polazištem za promet s Indijom i Dalekim istokom. U I. svjetskom ratu postaje i vojna ratna baza, te je svoj vojni značaj zadržao do danas.
Znamenitosti[uredi | uredi kod]
Najvažnija je tvrđava (Castello Svevo ili Castello Grande) koju je sagradio njemački car Fridrik II. Postoji i tvrđava Forte a Mare koja se nalazi na malom poluotoku na ulazu u luku. Postoje rimski stupovi koji su simbol grada. Označavali su početak ceste Via Appia koja je vodila do Rima. U gradu postoje mnoge crkve.
Gradovi prijatelji[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 „ITALY: Puglia” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 04. 07. 2013.
