Branislav Obradović Džambo

Branislav Obradović Džambo
Datum rođenja	10. novembar 1919.
Mesto rođenja	Rti, kod Guče Kraljevina SHS
Datum smrti	7/8. april 1942. (23 god.)
Mesto smrti	okolina Rogatice ND Hrvatska
Profesija	student prava
Član KPJ od	1939.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Narodni heroj od	7. jula 1953.

Branislav Obradović Džambo (Rti, kod Guče, 10. novembar 1919 — okolina Rogatice, 7/8. april 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 10. novembra 1919. godine u selu Rti, kod Guče. Potiče iz siromašne porodice, njegov otac Jezdimir je bio seoski kovač i pored Branislava imao je još petoro dece. Nadimak „Džambo“ je bio porodični nadimak (u pojedinoj literaturi se greškom pominje nadimak Džomba, a greška je napravljena i na Plaketi za Orden narodnog heroja).

Pošto u njegovom selu nije bilo škole, osnovnu školu je pohađao u Guči, pešačeći svakodnevno osam kilometara do škole do kuće i nazad. Pošto je bio dobar učenik, odlučio je da nasatavi školovanje i 1931. godine je upisao Čačansku gimnaziju. Pošto njegovi roditelji nisu imali sredstava da ga školuju, morao je sam zarađivati za život u Čačku — podučavao je slabije učenike, radio na utovaru i istovaru vagona na železičkoj stanici i bavio se drugim fizičkim poslovima.

U školi se najviše interesovao za književnost, kao i za društvene nauke. Njegovi pismeni radovi su bili zapaženi, a mnogi i nagrađivani. U gimnaziji je bio biran i za predsednika literarne družine „Rajić“. Dosta je čitao, a kasnije se počeo ineteresovati i za marksisitičku literaturu u kojoj se govorilo o teškom životu siromašnih radnika i seljaka. Povezao sa školskom i radničkom revolucionaron omladinom i učestvovao u brojnim političkim akcijama - štrajkovima i demonstracijama. Godine 1938. je primljen u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a ubrzo potom je preuzeo rukovođenje organizacijom SKOJ-a u gimnaziji. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1939. godine.

Godine 1940, po završetku gimnazije upisao se na Pravni fakultet u Beogradu. Zbog nedostatka sredstava, boravak u Beogradu je za njega bio još teži od života u Čačku. Tokom studija, takođe je pripadao krugu revolucionarne studentske omladine.

Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, aprila 1941. godine, napustio je Beograd i vratio se u rodno mesto. Aktivno je učestvovao u organizovanju ustanka u dragačevskom kraju. Bio je borac Druge čete Dragačevskog bataljona u Čačanskom partizanskom odredu „Dr Dragiša Mišović“. Učestvovao je u svim borabama odreda. Posebno se istako u borbama protiv četnika, početkom novembra - na Trešnjici, kod Užica i Požege. U borbi na Tometinom brdu je bio ranjen u nogu.

Lečio se u partizanskoj bolnici u oslobođenom Užicu. Tu ga je zatekao finali deo Prve neprijateljske ofanzive i krajem novembra se zajedno sa ostatakom partizanskih snaga i narodom povukao iz Užica i krenuo ka Sandžaku i Bosni. Pošto je bio delimično izlečen u selu Radojinji, na levoj obali reke Uvca, naišao je na deo Čačnskog partizanskog odreda i stupio u Čačansku četu.

Sa ovom četom je 1. marta 1942. godine u Čajniču stupio u sastav novoformirane Druge proleterske udarne brigade. Učestvovao je u mnogim borbama ove brigade, a posebno se istakao u borbama u Sandžaku i na Borikama, severositočno od Rogatice. Poginuo je u noći 7/8. aprila 1942. godine, kao vođa bombaša prilikom juriša na ustaški bunker.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 7. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Njegovog otca Jezdimira (1900—1942), koji je bio borac Dragačevskog partizanskog bataljona streljali su četnici 5. marta 1942. godine u rodnom selu.

Literatura

• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.