Bitka kod Chantonnaya
| Bitka kod Chantonnaya | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rata u Vendéeu | |||||
| |||||
| Sukobljene strane | |||||
 Republika Francuska |
 Katolička i kraljevska vojska | ||||
| Komandanti i vođe | |||||
|
René François Lecomte François-Séverin Marceau-Desgraviers |
Maurice d'Elbée Charles de Royrand Jean-Nicolas Stofflet Charles d'Autichamp Jacques Nicolas Fleuriot de La Fleuriais | ||||
| Snaga | |||||
| 8000 ljudi | 18000 ljudi | ||||
| Žrtve i gubici | |||||
|
3000 mrtvih 4000 ranjenih 300 zarobljenih (naknadno strijeljani) | 1500 mrtvih | ||||
Bitka kod Chantonnaya se odigrala 5. septembra 1793. godine za vrijeme Rata u Vendéeu između snaga republikanske vlade pod generalom Lecomteom i vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika. Do nje je došlo nekoliko tjedana nakon Treće bitka kod Luçona u kojoj je republikanski general Augustine Tuncq pobunjenicima nanio dotada najteži poraz u cijelom ratu; nakon toga je pokrenuo ofanzivu sa ciljem uspostavljanja komunikacija sa Nantesom te zauzeo Chantonnay, koji je bio jedno od glavnih pobunjeničkih uporišta. 3. septembra je, pak, pao sa konja i ozlijedio se, a zbog čega ga je privremeno zamijenio njegov pomoćnik Lecomte. U međuvremenu je Charles de Royrand, vođa lokalnih pobunjenika, pozvao u pomoć druge pobunjeničke vođe da sa svojim ljudima ponovno okupe vojsku kako bi se suprotstavili republikancima; pomoć je stigla, uključujući kontingent pod Mauriceom d'Elbéeom. Oni su odlučili napasti Lecomteovu vojsku, koja je sa oko 8000 ljudi bila brojčano inferiorna pobunjenicima, koji su raspolagali sa oko 18000 ljudi. Bitka je počela u 5 sati istovremenim napadom pobunjenika na nekoliko lokacija - tvrđavu Roches, Chantonnay i obližnji gradić Puybelliard; pobunjenici su uspjeli iznenaditi republikancima i u nekoliko slučajeva natjerati republikance da se povuku bez borbe. Lecomte je tokom bitke generala Marceaua da sa dva bataljona izvrši kontranapad i preotme Puybelliard; usprkos izuzetnog zalaganja, republikanci zbog brojčane inferiornosti nisu u tome uspjeli, te je Lecomte naredio povlačenje. Bitka je predstavljala veliku pobjedu za pobunjenike, koji su republikancima nanijeli izuzetno teške gubitke te preoteli svu artiljeriju izgubljenu kod Luçona; republikanci su imali preko 3000 mrtvih i 4000 ranjenih; oko 300, uglavnom pripadnika lokalnog dobrovoljačkog bataljona, je zarobljeno te su ih pobunjenici sve strijeljali. Kasnije je bitka imala posljedice i na republikansko vodstvo; Lecomte je za fijasko optužio Tuncqa, koji navodno nije adekvatno pripremio obranu. Njegov pretpostavljeni general Rossignol, zapovjednik Armije obale La Rochellea, je prihvatio Tuncqove tvrdnje te ga smijenio; Tuncq je nakon toga uhapšen i optužen za izdaju, te je u tamnici ostao sve do kraja Termidorskog puča kada je oslobođen.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Yves Gras, La Guerre de Vendée, éditions Economica, 1994, p.69.
- Auguste Billaud, (1903-1970), La Guerre de Vendée, Fontenay-Le-Comte, 1972, impr. Lussaud, p.95.