Bitka kod Capo Colonne
| Bitka kod Stiloa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Sveto Rimsko Carstvo Langobardi Južne Italije |
Kalbidski Sicilijanski Emirat | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Car Oton II Landulf IV od Beneventa † |
Abu al-Qasim Emir od Sicilije † | ||||||
| Snage | |||||||
| nepoznata | nepoznata | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 4000 mrtvih, ranjenih i nestalih, uključujući pogibiju najistaknutijih plemića |
manji od carske vojske | ||||||
Bitka kod Stiloa ili bitka kod Capo Colonne se odigrala 13. jula 982. između rimsko-njemačke vojske cara Otona II i njegovih langobardskih vazala/saveznika na jednoj, te trupa kalbidskog Sicilijanskog Emirata pod emirom Abu al-Kasimom na drugoj strani. Do nje je došlo tokom pohoda kojim je Oton II nastojao učvrstiti svoju vlast nad južnom Italijom, koju su dotada dijelili langobardski plemići, pomorske republike, te ostaci Bizantskog Carstva; povod je bio pohod koji su Saraceni pod al-Kasimom pokrenuli iz Sicilije. Oton je prikupio ogromnu vojsku i kada je spoznao njenu snagu, al-Kasim je odustao od daljeg prodora u Italiju te je naredio povlačenje. Čuvši za to, Oton je naredio da se u pozadini ostavi njegova porodica, prtljag i carska riznica kako bi što brže gonio neprijatelja. Al-Kasima je uspio sustići kod rta Capo Colonna na istočnoj obali Kalabrije te ga prisiliti na bitku. Na samom početku je njemačka oklopna konjica razbila arapski centar pri čemu je emir poginuo; njegovi vojnici su, međutim, usprkos toga, nastavili pružati otpor te uspjeli opkoliti njemačke vitezove i potpuno ih razbiti. Oton se uspio spasiti, ali je zato u pokolju izginuo niz najuglednijih njemačkih i italijanskih plemića; Oton je tek u Veroni na sjeveru Italije uspio organizirati kakvu-takvu vojsku s kojom bi organizirao novi pohod na jug.
Bitka je ostavila dubok utisak na suvremenike, pa je tako spominje i Anglosaksonska kronika na drugom dijelu Evrope. Neki od izvora, pak, spominju kako su Kalbidi pobjedu ostvarili uz pomoć Bizantinaca. U svakom slučaju, zahvaljujući svojoj pobjedi, Saraceni su za nekoliko decenija zadržali svoju hegemoniju i uticaj na Južnu Italiju.
Vijesti o velikom porazu njemačkog cara su doprle i do polapskih Slavena čiji je knez Mstivoj sljedeće godine podigao veliki ustanak protiv Nijemaca.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Reuter, Timothy. Germany in the Early Middle Ages 800–1056. New York: Longman, 1991.