Bella ciao
"Bella ciao" | |
---|---|
Pjesma | |
jezik | italijanski |
žanr | partizanska pesma, narodna pesma |
Bella ciao [ˈbɛlla ˈtʃaːo] (ital.: Lepotice, zdravo), pesma italijanskih partizana iz Drugog svetskog rata, koja se zasniva na starijoj narodnoj pesmi. Autor teksta je nepoznat, dok je melodija nejverovatnije uzeta iz jedne narodne pesme nastale u Padskoj niziji.
Originalna verzija nastala je negde u okolini Milana. Govori o devojci koja od jutra do sutra radi za gospodara koji je iskorišćava. Naslov joj je Bela ćao de la mandine (mandine - radnice) i bila je pesma za radnička prava.[1]
Pesmu je tokom rata pevao čitav levičarski antifašistički pokret otpora u Italiji, odnosno svi anarhistički, komunistički i socijalistički borci. Kao antifašistička himna svetsku slavu je stekla 1960-ih godina, tokom studentskih protesta 1968.[1]
Bella ciao je obrađena i prepevana na mnoge jezike i izvodi je veliki broj umetnika širom sveta, među kojima su i Manu Čao, KUD Idijoti i Goblini. Pesma je korišćena kao filmska muzika za jugoslovenski film iz 1969. Most. Italijanski sveštenik don Andrea Gallo ju je 2012. godine tokom tokom službe izvodio u crkvi u Đenovi.[2]
Danas se Bella ciao ne gleda kao isključivo partizanska ili ideološka pjesma, već kao "pjesma slobode duha, želje za sveopćom slobodom i demokratijom"[3], odnosno kao "simbol otpora nepravdi".[2]
U uglatim zagradama su navedene neke varijante stihova.
Original (italijanski) Una mattina mi son svegliato, |
Prevod (hrvatskosrpski) I jednog dana, kad se probudih, |