Prijeđi na sadržaj

Antimah iz Teosa

Izvor: Wikipedija

Antimah iz Teosa (starogrčki: Ἀντίμαχος ὁ Τήιος) bio je jedan od najstarijih grčkih epskih pesnika. Prema Plutarhu, Antimah je svedočio jednoj pomrčini Sunca do koje je došlo 753. pne., iste godine kad je osnovan Rim: "Kažu da je dan u kome je Romul osnovao svoj grad bio upravo trideseti u mesecu kod Grka i da je tog dana došlo do pomrčine Sunca, za koju misle da je ista ona koju je video Antimah, epski pesnik iz Teosa, u trećoj godini šeste olimpijade".[1] Epska pesma Epigoni, koja je po tematici predstavljala nastavak Tebaide, u nekim se antičkim izvorima pripisivala Antimahu iz Teosa.[2][3] Međutim, moguće je i da je došlo do mešanja s mnogo kasnijim pesnikom, Antimahom iz Kolofona (kraj 5. veka pne.), koji je takođe napisao jednu Tebaidu.[4]

Kliment Aleksandrijski citira jedan Antimahov heksametar: "Čovek često pronalazi svoju propast u darovima koje dobija",[5] i dodaje da je sličan stih ponovio Agija iz Trezena, koji je živeo u 8. veku pne., pa bi se na osnovu toga moglo zaključiti da je Antimah bio stariji.[6]

Reference

[uredi | uredi kod]

Izdanja i prevodi

[uredi | uredi kod]

Kritička izdanja

[uredi | uredi kod]

Prevodi na engleski

[uredi | uredi kod]

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Davies, M. (1989), Greek Epic Cycle, London, ISBN 978-1853990397 .
  • Đurić, Miloš N. (1991). Istorija helenske književnosti. Beograd.