Ostraće
| Ostraće | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Kosovskomitrovački |
| Opština | Leposavić |
| UNMIK | Leposavić |
| Stanovništvo | |
| Geografija | |
| Koordinate | 43°11′50″N 20°45′10″E / 43.1972°N 20.7528°E |
| Nadmorska visina | 767 m |
  Ostraće Ostraće (Srbije) | |
Koordinate: 43° 11′ 50" SGŠ, 20° 45′ 10" IGD
Ostraće je naselje u opštini Leposavić na Kosovu i Metohiji, koje pripada mesnoj zajednici Lešak, a nalazi se 12 km severno od Leposavića, sa desne strane reke Ibra i prostire se na većem prostoru. Srednja nadmorska visina sela je 767 metara, a po nekim pretpostavkama, na ovom prostoru se nalazio srednjovekovni rudnik Ostraća.
Površina katastarske opštine Ostraće, koja obuhvata atar naselja, iznosi 1.361 ha i ograničavaju ga atari sela Donje Isevo, Guvnište, Crnatovo, Vitanoviće i Lešak. Po položaju i međusobnoj udaljenosti kuća, selo se deli na krajeve, Gornje i Donje Ostraće i zaseoke Žigolje, Parlin Potok, Kurelje, Simičište i Vrujci.
Moguće je da naziv sela potiče od reči ostran (prilog : ustranu), što odgovara geografskom položaju sela. Međutim, u korenu naziva sela je reč ost, što znači uzvik za podsticanje volova pri radu, pa je možda zbog toga i selo dobilo naziv.
Po postanku selo spada u starija naselja. U selu se duž Ostraćke reke nalazi ravna livada nazvana Velika Livada, po kojoj se vide ostaci starih srednjovekovnih građevina i ruševina grobaljske crkve koja je zakonom zaštićena[1]. U zaseoku Žigolje nalazi se stara crkva nazvana Borjanica, u koju se ulazi niz nekoliko stepenica, a u Simičištu ostaci otomanske karaule[2]. Selo je asfaltnim putem povezano sa naseljem Lešak. U neposrednoj blizini atara sela nalazi se rudnik olovno – cinkane rude „Kopaonik“ u Belom Brdu. Makadamskim putem Lešak – Belo Brdo, koji prolazi kroz selo, Ostraće je povezano sa ovim rudnikom u kojem je nekada radio znatan broj radnika iz sela. U selu stanovništvo se pretežno bavi poljoprivredom, i u manjoj meri stočarstvom. U selu postoji osnovna četvorogodišnja škola, a ima i trgovinskih radnji.
Demografija[uredi | uredi kod]
- popis stanovništva 1948: 426
- popis stanovništva 1953: 469
- popis stanovništva 1961: 468
- popis stanovništva 1971: 474
- popis stanovništva 1981: 431
- popis stanovništva 1991: 355
U naselju 2004. godine živi 349 stanovnika i broji 100 domaćinstava. Današnji rodovi su: Vulovići, Biševci, Leševići, Radonjići, Veličkovići, Janićijevići, Cukići, Miloševići, Šljivići, Milenkovići, Bogdanovići, Pavlovići, Zakići, Petrovići, Planići, Jevtići, Petronijevići, Neškovići.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Spomenici kulture u Srbiji: Ostaci grobljanske crkve (sajt SANU) (sh) (en)
- ↑ Spomenici kulture u Srbiji: Ostaci turske karaule - Merkez (sajt SANU) (sh) (en)