Mihajlovac (Smederevo)
- Za ostale upotrebe, v. Mihajlovac (razvrstavanje).
Mihajlovac | |
---|---|
| |
Osnovni podaci | |
Država | Srbija |
Upravni okrug | Podunavski |
Grad | Smederevo |
Stanovništvo | |
Stanovništvo (2022) | 2656 |
Geografija | |
Koordinate | 44°32′23″N 20°58′13″E / 44.539666°N 20.970333°E |
Nadmorska visina | 99 m |
Ostali podaci | |
Poštanski kod | 11312 |
Pozivni broj | 026 |
Registarska oznaka | SD |
Koordinate: 44° 32′ 23" SGŠ, 20° 58′ 13" IGD
Mihajlovac je naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. u naselju je bilo 2656 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 3093 stanovnika).
Mesto Mihalovac leži južno od Smedereva. Sudeći po mnogim tragovima iz prošlosti, može se reći da je Mihalovac staro naselje. Južno od sela, u Dobronici, gde su sada njive i utrina, nalazi se Selište. U selištu su se iskopavali kućni temelji, srebrni i bakarni novci, komadi od lonaca i crepulja i t. d.
Severnoistočno od Dobronice je mesto Varoševo, a jugozapadno od sela je selište Jablonovac, gde se isto tako nalazili komadi od cigalja i lonaca, novac i dr. Istočno od sela je Kučište gde takođe bilo ostataka iz ranijih vremena. Ništa detaljnije ne zna o ovim mestima i predanje o njima nije očuvano. Predanje zna samo toloko da su se Nedeljkovići iz Jablanica naselili u Mihalovac kao i da je Stanoje Glavaš dolazi u Jablanovac i od seljaka uzimao stoku. O Kučištu se zna toliko da su se iz njega neke porodice naselile u Mihalovac.
Do 1859. godine ovo naselje zvalo se Konjska, po reci, i pod tim imenom se pominje u aračkim spiskovima. Podaci iz aračkih spiskova selo je imalo 1818. godine 60, a 1822. g. 66 kuća. Godine 1846. godine selo je imalo 72 kuće, a po popisu iz 1921. godine u selo je bilo 554 kuće sa 2976 stanovnika.
Predanje na kaže da se selo najpre zvalo Tarinac, pa kasnije je prozvato Konjska. O imenu Konjska priča se da je ovako postalo: Jednom, kada su ovuda prolazili carski konji i kamile iz Carigrada, naiđu na rečicu, koja je bila blizu sela, i konji se podave a kamile isplivaju. Zbog toga vele, car naredi, da se rečica prozove Konjskom, pa je po njoj i selo dobilo ime.
Škola u Mihajlovcu osnovana je 1854/55. godine. Prvu školsku zgradu sazidao je i svom selu zaveštao ugledni imućni Mihajlovčanin Petar Radovanović Brdar 1869. godine, kao i crkvu. Ova zgrada i danas postoji i meštani je koriste kao Dom kulture. Njegovi potomci su porodica Miletić, na čelu sa dr Žarkom.
Za najstariju porodicu smatraju se Nedeljkovići, za koje se priča da su došli iz Jablonovca i da su se naselili u sredini sela. Za njima po starini dolaze: Lukići (Đorđevići, Crnjaci) koji su došli iz Kućišta, zatim Rakići (Đulajići, Jovanovići) koji su došli takođe iz Kućišta. Stare porodice i Kanići (Jovanovići, Jorgići) starinom od Sjenice (podaci su iz perioda 1818—1925).[1][2]
U naselju Mihajlovac živi 2168 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 43,3 godina (42,2 kod muškaraca i 44,3 kod žena). U naselju ima 830 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,20.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
|
|
Etnički sastav prema popisu iz 2002. | ||||
---|---|---|---|---|
Srbi | 3005 | 97.15% | ||
Hrvati | 5 | 0.16% | ||
Romi | 3 | 0.09% | ||
Slovenci | 2 | 0.06% | ||
Muslimani | 2 | 0.06% | ||
Crnogorci | 1 | 0.03% | ||
Rumuni | 1 | 0.03% | ||
Makedonci | 1 | 0.03% | ||
nepoznato | 69 | 2.23% |
m | ž | |||
? | 5 | 4 | ||
80+ | 28 | 38 | ||
75-79 | 58 | 97 | ||
70-74 | 99 | 130 | ||
65-69 | 93 | 109 | ||
60-64 | 68 | 80 | ||
55-59 | 83 | 77 | ||
50-54 | 144 | 106 | ||
45-49 | 142 | 137 | ||
40-44 | 85 | 87 | ||
35-39 | 89 | 65 | ||
30-34 | 78 | 83 | ||
25-29 | 144 | 116 | ||
20-24 | 95 | 76 | ||
15-19 | 86 | 88 | ||
10-14 | 81 | 95 | ||
5-9 | 90 | 87 | ||
0-4 | 72 | 78 | ||
prosek | 40.8 | 42.9 |
|
|
|
|
Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija | Proizvodnja i snabdevanje... | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Muški | 770 | 416 | - | - | 171 | 1 | 53 | 28 | 7 | 20 |
Ženski | 384 | 255 | - | - | 34 | - | 2 | 24 | 13 | 5 |
Oba | 1154 | 671 | - | - | 205 | 1 | 55 | 52 | 20 | 25 |
Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
Muški | - | 11 | 10 | 3 | 16 | 8 | - | - | 26 | |
Ženski | 3 | 9 | 3 | 15 | 10 | 7 | - | - | 4 | |
Oba | 3 | 20 | 13 | 18 | 26 | 15 | - | - | 30 |
- ↑ „Naselja“ knj.19. dr. B. M. Drobnjaković (1925 g.)Smederevsko Podunavlje i Jasenica
- ↑ „Letopis Podunavskih mesta“ (Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
- ↑ Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
- ↑ Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7
- Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
- „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.).
- Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
- Napomena
U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Inače Monografija Podunavske oblasti (Pančevo, 1929 g.) koju je sastavio dr Vladimir Margan sačinjena je od tri dela i predstavlja i danas jedno od nezaobilaznih dela za proučavanje Srbije i Banata.
Napisali su najbolji poznavaoci pojedinih tema i problema – istaknuti istoričari, profesori univerziteta, direktori škola, seoski načelnici, ekonomisti, inžinjeri, socijolozi, lekari, crkvena lica, pravnici, kustosii bibliotekari. Ukupno 61 autor.
Stavljajući današnjim čitaocima na uvid ovo delo, koje se prvi put pojavljuje u ovom obliku, verujemo da ćemo zadovoljiti već dosta raširen interes za proučavanje prošlosti naših naselja.