Dragutin Bošković
| Dragutin Bošković | |
 | |
| Rođenje | 11. 4. 1925. |
|---|---|
| Smrt | 29. 12. 1983. (dob: 58) |
| Polje | mašinstvo |
| Institucija | Savezni zavod za patente |
| Alma mater | Mašinski fakultet Univerziteta u Beogradu |
Dragutin J. Bošković (Krupanj, 11. 4. 1925 — 29. 12. 1983) je bio doktor mašinstva, profesor Fakulteta organizacionih nauka, direktor Saveznog zavoda za patente, član više međunarodnih organizacija za intelektualnu svojinu.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je u Krupnju u porodici trgovca Jovana i majke Marije Bošković (1904-1984). Završio je Mašinski fakultet Univerziteta u Beogradu 1952. godine na smeru aerodinamika i vazduhoplovstvo. Na istom fakultetu je doktorirao 1971. odbranivši disertaciju pod naslovom „Prilog proučavanju uticaja savremenih procesa razvoja proizvoda na poslovnu strategiju industrijskog preduzeća“. Osnovna oblast njegovovg interesovanja i specijalizacije je bila organizacija rada u industriji. Smatra se osnivačem Inovacijskog pokreta Srbije i SFRJ. Od stranih jezika govorio je engleski, francuski i nemački jezik, a služio se ruskim i italijanskim.
Veći deo radnog veka proveo je obavljajući rukovodeće poslove. Počeo je kao šef fabrikacije u „Ikarusu“ (1952-1955), da bi potom u Hemotehni bio šef mašinskog odeljenja (1955-1956). U „Ikarus“ se vratio kao generalni direktor, a 1960. postaje generalni direktor fabrike „IMT“. Potom je preašo kao potpredsednik u Privrednu komoru Beograda, gde ostaje do 1965, kada je izabran za generalnog direktora Organomatika. U periodu od 1972. do 1983. godine bio je generalni direktor Saveznog zavoda za patente.
Dragutin Bošković je bio poslanik Savezne skupštine, član saveta Ekonomskog fakulteta, član Saveta za urbanizam Beograda, član izvršnog odbora SSRNJ Beograda, član Komisije CKSKS i predsednik Saveza mašinskih i elektro inženjera i tehničara Srbije. Za svoj celokupni rad je bio odlikovan Ordenom rada IV stepena, a dobio je i Povelju grada Beograda.
U svom radu se najviše bavio proučavanjem problema naučno-tehnološkog razvoja i organizacije rada. Rezultate svog naučnoistraživačkog rada je primenjivao i proveravao u praksi, a iskustva stečena radom u neposrednoj proizvodnji i u rešavanju konkretnih problema je ugrađivao u svoj teorijski rad. To mu je omogućilo da bude i plodan pisac. Napisao je preko 40 radova objavljenih u domaćim i stranim časopisima, kao i veći broj studija. Većina njegovih radova je bila spoj nauke i prakse.
Na Fakultetu organizacionih nauka je bio angažovan kao redovni profesor u periodu od 1973. do 1981. godine za predmet Organizacija istraživanja i razvoja, a 1973-1974. je bio v. d. Dekana FON-a. Pored plana i programa za taj predmet, dr Bošković je 1979. godine napisao i odgovarajući udžbenik istog naslova. Ta knjiga se koristila kao udžbenik i na drugim fakultetima.
U periodu od 1972. do 1983. godine bio je generalni direktor Saveznog zavoda za patente. U tom periodu pokrenuo je veliki broj projekata u vezi sa Inovacijskim pokretom, zaštitom od monopola ostvarenim preko intelektualne svojine, i Zakona o patentima i intelektualnoj svojini. Bio je član Svetske organizacije za intelektualnu svojinu (WIPO) i potpredsednik njenog Koordinacionog odbora.
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.