Brazilsko ekonomsko čudo

Brazilsko ekonomsko čudo (port. Milagre econômico brasileiro) je naziv koji se koristi za period historije Brazila od 1969. do 1973. godine, a kojeg su karakterizirao dotada nezabilježen porast ekonomske aktivnosti, odnosno povoljni ekonomski trendovi od kojih se ističe dramatičan rast BDP-a. Taj je period koincidirao sa najvećim dijelom predsjedničkog mandata generala Emilija Medicija, čiji je autoritarni režim vođenje ekonomske politike povjerio mladom ministru financija Antoniju Delfimu Nettou. Visoke stope rasta BDP-a – od 9,8 % u 1969. do 14 % u 1973. godini – prema kasnijim analizama ekonomskih historičara nisu imale bitnijeg uticaja na život najširih slojeva stanovništva, te su se socijalne razlike u brazilskom društvu čak produbile. Usprkos toga, Medicijev režim je ekonomske trendove vješto koristio u propagandne svrhe, a također nije oklijevao pokrenuti ambiciozne javne infrastrukturne projekte, prije svega u zabačanoj i nerazvijenoj unutrašnjosti zemlje. Kao i u mnogim drugim državama u to vrijeme, pozitivne je trendove okončao Prvi naftni šok 1973. godine, a poslije su se Medicijevi vojni nasljednici morali boriti sa visokim stopama inflacije i strahovitim porastom vanjskog duga, što će, između ostalog, dovesti do kraja vojne diktature 1980-ih.

Povezano

• Ekonomsko čudo

Vanjske veze

• Políticas Económicas de Desenvolvimento - (para entender mais sobre o assunto)
• Artigo: A política econômica do governo Médici: 1970-1973. publicado na revista Nova Economia
• "Milagre" explicado Arhivirano 2009-01-30 na Wayback Machine-u