Film ruševina

Film ruševina ili film krša (nem. Trümmerfilm) je izraz kojim se označava filmski žanr specifičan za njemačku kinematografiju u prvim godinama iza Drugog svjetskog rata, odnosno savezničke okupacije Njemačke. Takvi su filmovi pripadali širem žanru drame, ali su tematski bili vezani gotovo isključivo za tadašnju njemačku sadašnjicu, odnosno neposredne posljedice rata, bilo kroz sveopću destrukciju gradova i infrastrukture, bilo kroz socijalne posljedice razorenih porodica i prognanih Nijemaca sa istoka te suočavanja sa nacističkom prošlošću. S obzirom da su tehnički i financijski resursi njemačke kinematografije bili gotovo potpuno uništeni, tvorci tih filmova su se morali oslanjati na pomoć okupacijskih vlasti, koje su, pak, implicitno ili eksplicitno inzistirale na njihovoj propagandnoj komponenti, odnosno poticanju njemačke publike da se posveti obnovi ili prihvaćanju nove ekonomsko-političke stvarnosti. Prvi takav film je bio Die Mörder sind unter uns, snimljen 1946. u produkciji studija DEFA koji su osnovali Sovjeti u svojoj okupacijskoj zoni. Takve je filmove karakterizirao relativno nizak budžet, odnosno korištenje autentičnih lokacija umjesto studija, pa su se ponekad znale povlačiti paralele sa neorealističkim pokretom u tadašnjoj Italiji. Godine 1949. je italijanski režiser Roberto Rossellini, poznat kao predstavnik neorealizama, u Njemačkoj snimio Germania anno zero koji se zbog stila i teme ponekad smatra najpoznatijim od svih filmova ruševina. Nakon što su 1949. savezničku okupaciju zamijenile formalno suverene Zapadna i Istočna Njemačka, promijenile su se političke, a zbog Wirtschaftswundera s vremenom i socio-ekonomske okolnosti, pa se filmovi ruševine više nisu snimali, velikim dijelom i zbog toga što publika nije voljela podsjećanje na loša vremena.

Najznačajniji filmovi ruševina

• Die Mörder sind unter uns (režija: Wolfgang Staudte) (15. oktobar 1946)
• Freies Land (režija: Milo Harbich) (18. oktobarr 1946)
• Irgendwo in Berlin (režija: Gerhard Lamprecht) (18. decembar 1946)
• In jenen Tagen (režija: Helmut Käutner) (13. jun 1947)
• … und über uns der Himmel (režija: Josef von Baky) (9. decembar 1947)
• Zwischen gestern und morgen – (režija: Harald Braun) (11. decembar 1947)
• Film ohne Titel (režija: Rudolf Jugert) (21. januar 1948)
• Berliner Ballade (režija: Robert A. Stemmle) (31. decembar 1948)
• Liebe 47 (režija: Wolfgang Liebeneiner) (7. mart 1949)
• Wohin die Züge fahren (režija: Boleslaw Barlog) (3. jun 1949)
• Der Ruf (režija: Josef von Báky) (13. april 1949)