Stenebeja
Stenebeja (starogrčki: Σθενέβοια) bila je, u grčkoj mitologiji, supruga tirintskog kralja Preta, koja ima istaknutu ulogu u priči o Belerofontu.[1]
Mitologija[uredi | uredi kod]
Stenebeja (ili Anteja)[2] bila je kći likijskog kralja Jobata.[3] Kao njen otac kasnije se navodi likijski kralj Amfijanakt[4] ili arkadski kralj Afida.[5] Ona je Pretu rodila Lisipu, Ifinoju i Ifijanasu (tzv. Pretide) te sina Megapenta.[6]
Prema mitu, kad je na Pretov dvor u Tirintu stigao Belerofont, Stenebeja se zaljubila u njega i pokušala ga zavesti, no mladić ju je odbio. Stoga je ona Belerofonta oklevetala kod muža da je on zapravo hteo nju da zavede i tražila je od Preta da mladića ubije. Pret je poslao Belerofonta svom tastu Jobatu u Likiju sa zapečaćenim pismom u kome je pisalo da donosioca pisma treba ubiti.[7] Kad se kasnije Belerofont živ i zdrav vratio u Tirint, odlučio je da se osveti Stenebeji te ju je nagovorio da s njim pobegne na krilatom konju Pelazgu. Na putu, dok su preletali ostrvo Mel, Belerofont je bacio Stenebeju u more.[8] Prema drugačijoj verziji, Stenebeja se sama ubila jer joj Belerofont nije uvratio ljubav.[9]
Euripid je ovaj mit obradio u tragediji Stenebeja, koja nije sačuvana.[10]
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Schmitz 1867, s.v. Stheneboea (2)
- ↑ Sir James George Frazer, Ed., Apollodorus, Library, napomena pod 2. uz II, 3, 2.
- ↑ Homer, Ilijada, VI, 156 sqq.
- ↑ Pseudo-Apolodor, Biblioteka, II, 2, 1.
- ↑ Pseudo-Apolodor, Biblioteka, III, 9, 1.
- ↑ Pseudo-Apolodor, Biblioteka, II, 2, 2.
- ↑ Pseudo-Apolodor, Biblioteka, II, 3, 1.
- ↑ Srejović & Cermanović-Kuzmanović 1989, s.v. Belerofont
- ↑ Higin, Fabulae, 57.
- ↑ Srejović & Cermanović-Kuzmanović 1989, s.v. Stenebeja
Literatura[uredi | uredi kod]
- Schmitz, Leonhard (1867), Smith, William, ur., Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Boston
- Srejović, Dragoslav; Cermanović-Kuzmanović, Aleksandrina (1989). Rečnik grčke i rimske mitologije. Beograd: Srpska književna zadruga.