Srđan Grbić

Srđan Grbić, (Beograd 1938-2004)profesor klavira na Muzičkoj akademiji u Beogradu (kasnije Fakultet muzičke umetnosti) i pijanista međunarodne reputacije.

Otac, Uroš Grbić, poreklom iz Bosne, bio je glavni zastupnik Bate u Jugoslaviji; ostavio je izvanredno napisane memoare o svom životnom putu i iskustvima za vreme Prvog svetskog rata čiji se prepis čuva u Srpskoj akademiji nauka.

Sestra Stojanka koja je svirala klavir zaslužna je za početak njegovog muzičkog obrazovanja.

Studije klavira Srđan Grbić završio je kod profesora Emila Hajeka na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Kao izvanredan mladi pijanista koji je već prvim resitalom osvojio Beogradsku publiku, nastavio je školovanje kod Alda Čikolinija (Aldo Ciccolini u Rimu i Alfreda Kortoa (Alfred Cortot) u Parizu. Alfred Korto je presudno uticao na njegov specifičan pristup pijanističkoj tehnici i muzičkoj interpretaciji.

Po povratku u Beograd, pored bavljenja pedagogijom započinje značajnu karijeru koncertnog pijaniste koji sistematski plasira i interpretira najteža dela Baha (J. S. Bach), Skarlatija (D. Scarlatti), Hendla (G. F. Handel), Mocarta (W. A. Mozart), Betovena (L.V. Beethoven), Šopena (F.Chopin) , Šuberta (F. Schubert), Franka (C. Franck), Prokofjeva (S. Prokofiev) s jedne strane i Ravela (M. Ravel), Debisija (C. Debussy), Forea (G. Faurre), Satija (E. Satie), Miloa (D. Malhaud), Pulenka (F. Poulenc), Šabrijea (E. Chabrier), otkrivajući publici manje poznata dela francuskih kompozitora i praveći paralele sa klasicima klavirske muzike.

Za ove svoje koncertantne i istraživačke poduhvate koji su svi studijski snimljeni, više puta je nagrađivan Oktobarskom nagradom grada Beograda i drugim priznanjima.

Kao pedagog, svoje studente je nesebično upućivao u napredne tehnike sviranja i umeće čitanja i tumačenja muzičkog teksta znanjem koje je neprestano proširivao studijskim putovanjima, razmenom iskustva sa kolegama, istraživanjem originalnih partitura i muzičkih zapisa, retkih interpretacija Vladimira Horovica, Artura Rubinštajna, Glena Gulda, Svjatoslava Rihtera, Emila Gileljsa, Sergeja Prokofjeva i drugih svetskih pijanista.

Bio je član neformalne umetničke grupe "Saint Jacques" koja je u Beogradu, tokom sedamdesetih godina 20. veka okupljala desetak mlađih umetnika, mahom kompozitora i pijanista.

Bio je prvi predsednik IBS (Initial Baroque Society), međunarodnog društva za iniciranje i unapređenje istraživanja baroknog umetničkog nasleđa (danas: Initial Baroque Studies).

Svoju vrednu muzičku zbirku ostavio je u vidu legata kao i sredstva za stipendiranje mladih pijanista.