Sorbonne
| La Sorbonne | |
|---|---|
 | |
| Historija | |
| Osnivanje | 1253. |
| Lokacija | |
| Sedište – grad – država | Pariz  Francuska |
| Službene stranice | |
| www.sorbonne.fr | |
Sorbonne je zgrada rektorata nekadašnjeg Univerziteta u Parizu koja se nalazi u Latinskom kvartu na lijevoj obali Sene u Parizu.
Danas je u njoj rektorat nekoliko pariških univerziteta, a to su:
- Univerzitet Panthéon-Sorbonne (Pariz I)
- Univerzitet Sorbonne-Nouvelle (Pariz III)
- Univerzitet Paris-Sorbonne (Pariz IV)
- Univerzitet René Descartes (Pariz V)[1]
- 2 fakulteta École pratique des hautes études i École nationale des chartes i Biblioteka Sorbonne
Historija[uredi | uredi kod]
Sorbonnu je osnovao 1257. teolog Robert de Sorbon i po njemu se zove Collège de Sorbonne, teološki fakultet za siromašne učenike.[2] Uskoro je Collège de Sorbonne skraćeno Sorbonne postao toliko slavan da je postao sinonim za Univerzitet u Parizu, iako je zapravo bio samo jedan od njegivih fakulteta, na kome su se vodile slavne filozofske i političke rasprave onog vremena, oscilirajući između konzervativizma i liberalizma.[1] Tokom 17. vijeka zgradu Maison de Sorbonne obnovio je u baroknom stilu arhitekt Jacques Lemercier i na zahtjev kardinala Richelieu u njoj je 1622. smješten rektorat.[1]
Za vrijeme Francuske revolucije Sorbonna je 1791. zatvorena, a 1801. postaje umjetnički atelje. Nakon napoleonske restauracije ponovno se koristi u univerzitetske svrhe. Za kralja Louis XVIII, u nju se smješta 1821. Académie de Paris i École des Chartes.[1] Krajem 19. vijeka Treća Francuska Republika ponovno je obnavlja i osniva Sorbonne-Nouvelle kao svetište duha i znanja.[1] Sorbonna je bila centar masovnih studentskih demonstracija i protesnih akcija tokom maja 1968. godine. Nakon tog je stari Univerzitet u Parizu reorganiziran i podjeljen na više autonomnih univerziteta.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 „Histoire de la Sorbonne” (francuski). La Sorbonne. Pristupljeno 1. 4. 2015.
- ↑ „Robert de Sorbon” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 1. 4. 2015.
