Sikariji
Sikariji (latinski: Sicariii, doslovno "bodežaši", od riječi sicae "bodeži") su bili ekstremistička frakcija jevrejskih zelota za vrijeme Velikog ustanka 66-73, čija su glavna taktika bili atentati na Rimljane i njihove pristaše, vršeni skrivenim bodežima. Riječ sicarius se kasnije preko latinskog prenijela u romanske jezike, prije svega italijanski i španski gdje izraz sicario označava profesionalnog ubicu.
Rastuće tlačenje nižih klasa je zaoštrilo odnose sa manje ugnjetenom srednjom klasom. Mase su postajale sve radikalnije. Lijevo krilo zelota stvorilo je tajnu frakciju »sikarije« (oni što nose bodeže) koji su počeli vršiti terorističke napade na imućne građane. Oni su kao suradnike okupatora progonili umjerenjake u višim i srednjim klasama Jeruzalema; u isto vrijeme su napadali, pljačkali i palili sela čiji stanovnici su odbili da se pridruže pobunjenicima.[1]
Povezano[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Erich Fromm, Dogma o Kristu (scribd)
Literatura[uredi | uredi kod]
- Robert Eisenman, James the Brother of Jesus: The Key to Unlocking the Secrets of Early Christianity and the Dead Sea Scrolls, 1997 (Viking) ISBN 0-14-025773-X