Kvint Cecilije Metel Kretik

Kvint Cecilije Metek Kretik (Quintus Caecilius Metellus Creticus, cca. 135. pne. – kasne 50-e pne.) bio je rimski političar iz doba kasne Republike.

Pripadao je Metelima, jednoj od najuglednijih rimskih porodica čiji su članovi, čak i u navodima suvremenika, bili "pretplaćeni" na mjesta konzula. Djed mu je bio konzul Kvint Cecilije Metel Makedonac, a otac konzul Gaj Cecilije Metel Kaprarije.

I sam Metel, koji je pripadao stranci optimata, mogao je računati na uspješnu političku karijeru. Godine 74. pne. je izabran za pretora, a godine 73. pne. za pontifexa (svećenika) na kom je mjestu ostao do smrti. Metelova sestra Cecilija Metela se, pak, udala za Gaja Vera, zloglasnog guvernera Sicilije, pa je zato Metel bio Verov saveznik. Zbog toga je bio žestoko napadnut od Cicerona u znamenitom sudskom procesu 70. pne. tokom koga je Ver bio prisiljen na izgnanstvo u Masiliju.

Taj proces, međutim, nije previše naškodio Metelu, koji je godine 69. pne. izabran za konzula. Mandat mu je bio za vrijeme treći mitridatski rat|trećeg mitridatskog rata, tokom koga je otok Kreta postala jednim od glavnih izvora ljudstva za Mitridata, odnosno jedno od glavnih uporišta pirata koji su tada predstavljali veliki problem za pomorski promet i trgovinu na Mediteranu. Nakon što je njegov kolega Kvint Hortenzije odbio preuzeo komandu nad pohodom na Kretu, ona je pripala Metelu. Nakon što se iskrcao, Metel je uspio zauzeti nekoliko gradova. Krećani su zbog toga godine 67. pne. poslali izaslanstvo Pompeju moleći ga da preuzme komandu kako bi mu se mogli predati i tako isposlovati blaže uvjete. Pompej je prihvatio ponudu i u njihovo ime potpisao mirovni sporazum, te naložio Metelu da napusti otok. Metel je, pak, odbio taj nalog i na otoku ostao dok i sam nije isposlovao novi sporazum. Kada se vratio, tek je 62. pne. uspio isposlovati trijumf, nakon koga je stekao nadimak "Krećanin" (Creticus). On i Pompej su do kraja života ostali ljuti politički suparnici.

Brat Lucije je također izabrana za konzula godine 68. pne.

V. također

• Caecilia (gens)

Literatura

• Grant, Michael. Cicero: Selected Works. London: Penguin Books. 1960. 45-47.
• Hornblower, Simon and Anthony Spawforth. The Oxford Classical Dictionary, 3rd Edition. New York: Oxford University Press. 1996. 269.
• Humphries, Rolfe. The Satires of Juvenal. Bloomington: Indiana University Press. 1958. 102.
• Salazar, Christine F. Brill's New Pauly: Encyclopedia of the Ancient World Vol. 2. Boston: Brill Leiden. 2003. 874-879.
• Watson, John Selby. Eutropius: Abridgement of Roman History. London: Henry G. Bohn. 1853. 6.11.
• Winstedt, E.O. Cicero: Letters to Atticus. Cambridge: Harvard University Press. 1912. 83.
• The Conquest of Crete from Constantine VII Porphyrogenitus: The Embassies. http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_sicily.html
• Yonge, C.D. Post Reditum in Senatu. London: Henry G. Bohn. 1856.

Izvori

Prethodi: Marko Licinije Kras Div i Gnej Pompej Veliki

Konzul Rimske Republike zajedno sa Kvintom Hortenzijem 69. pne.

Slijedi: Lucius Caecilius Metellus i Quintus Marcius Rex