Patrijarh bugarski Maksim
Patrijarh bugarski Maksim
| |
Patrijarh bugarski Maksim | |
| Osnovne informacije | |
|---|---|
| Eparhija | Eparhija sofijska |
| Arhijerejski čin | Patrijarh |
| Titula | Njegova svetost patrijarh bugarski i mitropolit sofijski |
| Način obraćanja | Njegova svetost |
| Država | Bugarska |
| Sedište | Sofija |
| – godine službe | 4. jula 1971. do 6. novembra 2012. godine |
| – prethodnik | Patrijarh Kiril |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Marin Najdenov Minkov |
| Datum rođenja | 29. oktobar 1914. |
| Bugarska | |
| Datum smrti | 6. novembar |
| Bugarska | |
Patrijarh bugarski Maksim (Orešak, 29. oktobar 1914 - Sofija, 6. novembar 2012) je bio patrijarh Bugarske pravoslavne crkva od 1971. godine.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 29. oktobra 1914. godine u mestu Orešak kao Marin Najdenov Minkov, otac mu se zvao Najden Minkov Račev a majka Pena Bordžukova. U rodnom selu je zavšio školu i polugimnaziju. Posle toga je postao iskušenik u Trojanskom manastiru. Završio je Sofijsku duhovnu seminariju, a posle toga Bogoslovski fakultet na Sofijskom univerzitetu.
Zamonašio se 1941. godine, dobio je monaško ime Maksim i čin jerođakona. Godine 1947. dobio je titulu arhimandrita od dorostolo-červenskog mitropolita Mihaila. U periodu od 1947. do 1950. kao arhimandrit Maksim bio je protosinđel dorostolo-červenske mitropolije, a od 1950. do 1955. starešina Bugarskog crkvenog podvorja pri Moskovskoj patrijaršiji. U periodu od 1955. do 1960. bio je glavni sekretar Svetog sinoda. Na predlog patrijarha bugarskog Kirila hirotonisan je 30. decembra 1956. godine kao vikarni episkop branicki. Godine 1960. izabran je i postavljen za Lovečkog mitropolita. Posle smrti patrijarha Kirila u martu 1971. godine, izabran je za patrijarha i ustoličen 4. jula 1971. godine. Njegova puna titula glasi „Njegova svetost Maksim, patrijarh bugarski i mitropolit sofijski“.
Zbog mišljenja da je njegov izbor za patrijarha bio pod pritiskom komunističkih vlasti Todora Živkova, pojavio se 1992. raskol u Bugarskoj pravoslavnoj crkvi i oformljen je alternativni sinod na čelu sa Pimenom (1906-1999) koji je 1996. proglašen za alternativnog patrijarha. Pravoslavni sabor održan 1998. godine u Sofiji je potvrdio da je izbor patrijarha Maksima bio kanonski i oni koji su to osporavali su pozvani da se pokaju.
