Velika džamija u Damasku

Omejadska džamija
جامع بني أمية الكبير
Omejadska džamija; جامع بني أمية الكبير
Osnovne informacije
Lokacija	Damask, Sirija
Religijska afilijacija	Islam
Region	Levant
Funkcionalni status	aktivna
Arhitektonski opis
Arhitektonski tip	džamija
Arhitektonski stil	Omejadi
Godina dovršetka	715
Specifikacije
Minaret(i)	3
Materijali	kamen, mramor, opeke, mozaik

Velika džamija u Damasku, također poznata kao Umejadska džamija (arapski: جامع بني أمية الكبير, je jedna od najvećih i najstarijih džamija na svijetu. Locirana na najvažnijem dijelu starog dijela grada. Ima veliku arhitekturalnu i arheološku vrijednost.

Džamija u svojoj unutrašnjosti ima grobnicu u kojoj se tvrdi da se nalazi glava Ivana krstitelja (Jahja a.s) poštovan i od muslimana i od kršćana. Glava je pronađena u iskopavanjima prilikom pravljenja džamije. Veliku važnost džamiji pripisuju i šitski muslimani radi toga što se u njoj nalaze glave Hasana i Husejna (unuci Poslanika Muhammeda. U Džamiji se nalazi i grob Salahudina Ejubije, slavnog islamskog vojskovođe.

Historija[uredi | uredi kod]

Grobnica Ivana krstitelja (Jahja a.s), unutar džamije

Na mjestu gdje se sada nalazi džamija, nalazio se drevni aramejski hram božanstvu Hadadu. Nakon toga postao je hram rimskog božanstva Jupiter. Zatim je tu bila kršćanska crkva posvećena Ivanu krstitelju u bizantijsko doba.

Isprva, nakon osvojenja Damaska od strane muslimana 636. godine, bizantijska crkva je stajala još neko vrijeme i građevina je korištena za molitvu i od strane kršćana i od muslimana. Nakon toga su muslimani izgradili manje mjesto za obavljanje molitvi na sjevernoj strani zida. Pod Omejadskim halifatom za vrijeme Halife Velida I Crkva je kupljena od tadašnje vlasti i porušena. Negdje između 706 i 715 počela je gradnja džamije.

Konstrukcija i arhitektura[uredi | uredi kod]

Konstrukcija džamije je bazirana na kući Poslanika Muhammeda u Medina, koja je također imala mnogo funkcija: bila je mjesto za zajedničku molitvu, religioznu edukaciju, političke skupove, sudske procese, i prihvatni centar za beskućnike i materijalno ugrožene. Halifa je unajmio oko 200 najpoznatijih bizanstijskih arhitekti i radnika za uređivanje džamije, to je prepoznatljivo i u eksterijeru i u enterijeru džamije.

Nova džamija je bila najipresivnija građevina u to vrijeme, unutrašnji zidovi su bili dekorisani sa prelijepim mozaicima.

Zgrada se smatrala jednim od čuda svijeta jer je bila jedna od najvećih građevina na svijetu. Spoljašnji zidovi su bazirani na starome hramu jupitera i kreću se od 100 do 157.5 metara. Minaret na sjeveroistočnom dijelu se naziva jos i Isusov (Isaov) minaret, jer muslimani smatraju da će se Isus pojaviti na njemu pred Sudnji dan.

Galerija[uredi | uredi kod]