Mošusno goveče
| Mošusno goveče | |
|---|---|
| |
| Status zaštite | |
 Status zaštite: Niska zabrinutost (IUCN 3.1) | |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | Animalia |
| Koljeno: | Chordata |
| Razred: | Mammalia |
| Red: | Artiodactyla |
| Porodica: | Bovidae |
| Potporodica: | Caprinae |
| Rod: | Ovibos |
| Vrsta: | O. moschatus |
Mošusno goveče (Ovibos moschatus) je vrsta papkara iz porodice šupljorožaca (Bovidae).[1] Srodnije je sa ovcama i kozama, nego govedima. Živi u hladnim predelima Arktika i predstavlja relikt pleistocene faune. Po završetku ledenog doba se održalo samo na severu Severne Amerike.[2] U novije vreme je naseljeno u Aziju i Evropu. Ime je dobilo po mošusu, mirisu koji mužjak oslobađa iz žlezda, tokom sezone parenja. [3]
Opis[uredi | uredi kod]
Mošusno goveče je visoko 1.2 metra u ramenima. Mužjaci su dugački 2-2.5 metara. Prosečno teže oko 285 kg, mada mogu dostići i 400 kg. Ima debelo krzno i dugačku sivo-crnu dlaku. Rogovi su dugi i povijeni na dole, sa uzdignutim vrhovima.
Rasprostranjenje[uredi | uredi kod]
Areal mošusnog govečeta obuhvata Kanadu, Grenland i Aljasku. Sa Aljaske je istrebljeno početkom 20. veka, ali je ponovo naseljeno u tim krajevima. Sa ostrva Banks, gde živi velika većina današnje populacije, naseljeno je Švedsku, Norvešku i Rusiju (Sibir). Poslednja krda ovih životinja van Severne Amerike su živela na poluostrvu Tajmir u Sibiru pre 2000 godina.[4]
Način života[uredi | uredi kod]
Živi u krdima od 10 do 20 jedinki, mada ih može biti i preko 70. Tokom zime su krda sastavljena od mužjaka, ženki i mladunaca, a leti, za vreme sezone parenja, jedan dominantan mužjak otera ostale iz krda, pa oni lutaju tundrom u posebnim krdima. U opasnosti krdo stvara krug u čijem se centru nalaze mladunci i ženke, a mužjaci spolja odbijaju napade rogovima. Ovaj način odbrane je uspešan protiv vukova, ali zbog tog zastajanja i branjenja su mnogo stradali od ljudi.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Grubb, P. (2005). „Order Artiodactyla”. u: Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd izd.). Johns Hopkins University Press. str. 707. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
- ↑ Animal Life in Greenland – an introduction by the tourist board. Greenland-guide.gl. Retrieved on 2011-09-15.
- ↑ Flood, P. F.; Abrams, S. R.; Muir, G. D.; Rowell, J. E. (August 1989). „Odor of the muskox”. Journal of Chemical Ecology 15 (8): 2207–2217. DOI:10.1007/bf01014110. Pristupljeno 2014-11-01.
- ↑ Muskox Suffered Loss Of Genetic Diversity At Pleistocene/Holocene Transition, Pristupljeno 13. 4. 2013.
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Robert G. White Large Animal Research Station at the University of Alaska Fairbanks
- Alex Trebek and John Teal's Reintroduction of Muskox to Alaska Arhivirano 2016-03-03 na Wayback Machine-u
- Jork Meyer, "Sex ratio in muskox skulls (Ovibos moschatus) found at East Greenland" (Geschlechterverhältnis bei Schädeln des Moschusochsen (Ovibos moschatus) in Ostgrönland) Beiträge zur Jagd- und Wildtierforschung 29 (2004): 187–192.
- The New Student's Reference Work/Musk-Ox