Mirjana Vojnović
| Mirjana Vojnović | |
|---|---|
 Snimljeno u rodnoj kući u Bolmanu | |
| Rođenje | 25. 4. 1951. Bolman, NR Hrvatska, FNRJ |
| Prebivalište | Beograd |
| Nacionalnost | srpska |
| Ostala imena | Mirjana Stojanović-Vojnović |
| Državljanstvo | srpsko |
| Obrazovanje | Akademija primenjenih umetnosti u Beogradu, Odsek unutrašnja arhitektura |
| Alma mater | Univerzitet u Beogradu |
| Zanimanje | magistar umetnosti iz oblasti unutrašnje arhitekture |
| Mjesto porijekla | Bolman |
| Poznat/a po | projektu ikonostasa u Hramu svetih apostola Petra i Pavla u Bolmanu |
| Suprug/a | Zoran Vojnović |
| Djeca | nema |
| Rodbina | brat Miroljub Stojanović |
| Nagrade | Orden svetog Save drugog stepena |
Mirjana Vojnović (potpisuje se i kao Mirjana Stojanović-Vojnović; Bolman, 25. IV. 1951), magistar umjetnosti iz oblasti unutrašnje arhitekture, profesor u penziji Visoke škole likovnih i primenjenih umetnosti strukovnih studija Arhivirano 2010-12-17 na Wayback Machine-u u Beogradu, autor idejnog i izvođačkog projekta novog ikonostasa u Hramu svetih apostola Petra i Pavla u Bolmanu.
Školovanje[uredi | uredi kod]
Rođena je u baranjskom selu Bolmanu od oca Radovana Stojanovića i majke Ankice r. Bojanin. Osnovnu školu završila je u rodnom selu.
Pohađala je Gimnaziju "Braća Ribar" u Osijeku, na kojoj je maturirala 1969. godine. Iste godine upisala je Akademiju primenjenih umetnosti u Beogradu, Odsek unutrašnja arhitektura, gdje je 1974. godine diplomirala i stekla visoku školsku spremu i stručni naziv "diplomirani arhitekta unutrašnje arhitekture".
Univerzitetska karijera[uredi | uredi kod]
Član Udruženja likovnih umetnika primenjene umetnosti (ULUPUS) postala je 1976. godine. Od 1977. godine zaposlena je u Višoj pedagoškoj školi za ekonomiku domaćinstva u Zemunu na radnom mjestu nastavnika u zvanju predavača za predmet Kultura stanovanja. Godine 1981. upisuje postdiplomske studije na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu, a završava ih 1984. godine i stiče akademski naziv "magistar umetnosti iz oblasti unutrašnje arhitekture".
Na Višu školu likovnih i primenjenih umetnosti u Beogradu prelazi 1988. godine u zvanju predavača za predmet Pismo I i II. U zvanje profesora više škole za navedeni predmet prvi put je izabrana 1993. godine, a 1998. godine izabrana je u zvanje profesora za predmet Dekoracija enterijera.
Projekti, izložbe, sajmovi, žiriranje[uredi | uredi kod]
Radila je na brojnim projektima, izložbama i sajamskim postavkama te bila članica stručnih žirija.
- Od 1976. do 1978. godine pripremala je izložbe i sajamske postavke za Kulturni centar grada Beograda, Jugoslavija-publik, Jugodrvo, Novi dom itd.
- Godine 1978. radi projekt adaptacije Hotela "Bačište" na Kopaoniku. Postavku retrospektivne izložbe Nade Ristić–Vlajković u Muzeju primenjenih umetnosti u Beogradu projektuje 1990.
- Godina 1989, 1991. i 1993. članica je stručnog žirija za nagradu "Dobar dizajn", koju dodjeljuje Udruženje likovnih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Srbije (ULUPUDS) na Sajmu nameštaja u Beogradu.
- Od 1976. do 1993. učestvuje na grupnim izložbama "Majski salon", "Oktobarski salon", "Zlatno pero" itd. Najuža su joj specijalnost stilski enterijer i namještaj.
Rad na knjigama[uredi | uredi kod]
- Skripta za predmet Pismo I i II objavila je 1993, a skripta za predmet Dekoracija enterijera I i II 1998. godine.
- Ilustrovala je knjige "Zaštita i unapređenje životne sredine" Slobodana Grujičića (Beograd, 1987; uz Stanoja Ivića) i "Stilska unutrašnja arhitektura : Deo 1" Aleksandra Ajzinberga (Beograd, 1994).
- U januaru 1994. godine imala je samostalnu izložbu crteža nastalih za knjigu "Stilska unutrašnja arhitektura" u beogradskoj Galeriji "Singidunum". U septembru iste godine ta je izložba bila postavljena i u Belom Manastiru.
Upravljačke funkcije[uredi | uredi kod]
Pomoćnik direktora Više škole likovnih i primenjenih umetnosti (VŠLIPU) u Beogradu postaje 1996. godine. Na toj dužnosti ostaje do 2001. godine. Četiri godine kasnije (u avgustu 2005) imenovana je za direktora iste škole. Danas ta visokoškolska ustanova nosi ime Visoka škola likovnih i primenjenih umetnosti strukovnih studija (VŠLPUSS).
Rad na bolmanskom ikonostasu[uredi | uredi kod]
- Od 2000. godine sarađuje s Muzejom primenjenih umetnosti u Beogradu, posebno s Odeljenjem za stilski nameštaj. Istovremeno projektuje veći broj stambenih enterijera.
- Od 2000. do 2005. godine radi izvođački projekt ikonostasa Hrama svetih apostola Petra i Pavla u Bolmanu po sopstvenom projektu iz 1989. godine i vrši nadzor nad izvođačkim radovima.
- U mjesecu julu 2006. boravi u SAD kao gost Univerziteta Parsons i Škole vizuelnih umjetnosti u Njujorku, a u novembru nedjelju dana u Velikoj Britaniji kao gost Univerziteta u Brajtonu.
- Za svoj umjetnički rad iz oblasti stilskog enterijera odlikovana je Ordenom svetog Save drugog stepena (sinodski broj 1175). Orden je zaslužila idejnim i izvođačkim projektom, kompletnom organizacijom izvođačkih radova, stručnim nadzorom i montažom novog ikonostasa u kasnobaroknoj pravoslavnoj crkvi u Bolmanu. Orden joj je uručen 13. IX. 2008. godine prilikom osvećenja ikonostasa.
Privatni život[uredi | uredi kod]
Mirjana Vojnović je udana za ikonopisca Zorana Vojnovića (Beograd, 1951), autora ikona na novom ikonostasu u Hrama sv. apostola Petra i Pavla u Bolmanu. Nemaju djece.
Izvori[uredi | uredi kod]
Profesori VŠLPUSS-a Arhivirano 2010-12-16 na Wayback Machine-u