Massa Marittima
Massa Marittima
| |
|---|---|
.jpg) | |
| Koordinate: 43°03′N 10°53′E / 43.050°N 10.883°E | |
| država |  Italija
|
| Regija | Toskana |
| Provincija | Grosseto |
| Frazioni | Ghirlanda, Niccioleta, Prata, Tatti, Valpiana |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Marcello Giuntini |
| Površina | |
| - Ukupna | 283.5 km²[1] |
| Visina | 380[1] |
| Stanovništvo | |
| - Grad | 8,219[1] |
| - Gustoća | 28.99 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 58024[1] |
| Pozivni broj | 0566[1] |
| Karta | |
  Massa Marittima | |
Massa Marittima je općina od 8,219 stanovnika[1][2] u Centralnoj Italiji u regiji Toskana.
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Massa Marittima leži u brdima masiva Colline Metallifere, okružena krajolikom Maremme[3],udaljena 46 km sjeverozapadno od grada Grosseto i svega 20 km od Tirenskog mora.
Historija[uredi | uredi kod]
Historija Massa Marittime usko je povezana sa rudnicima srebra, bakra i pirita u brdima Metallifere, koji se eksploatiraju od ranog metalnog doba (3. milenij pne.), a naročito od Etruščana do srednjeg vijeka.[3]
Preseljenje biskupije iz Populonije, koje se vjerojatno dogodilo još u 9. vijeku, bio je presudan faktor za razvoj naselja, koje je izraslo uz biskupski zamak Monteregio. Zenit grada bio je tokom 13-14. vijeka, to je bio period ekonomskog, političkog, kulturnog i demografskog progresa zahvaljujući rudarskom bogatstvu. Massa Marittima je 1225. dosegla 10 000 stanovnika, tad je i postala slobodna komuna i kovala vlastitu kovanicu Grosso Massetano.[3]
Iz tog perioda su i znamenite građevine u historijskom centru; Katedrala San Cerbone (12-13. vijek) u čijoj je dogradnji sudjelovao Giovanni Pisano, Palazzo del Podestà (danas arheološki muzej), Palazzo del Comune, Loggia del Mercato, Fonte Pubblica (Javna fontana) i Zecca (Kovnica novca).[3]
U najvišem dijelu grada, opasanom bedemima nalazi se sienski zamak Cassero Senese sa tornjem Candeliere, samostan San Pietro all'Orto (12-13. vijek), danas muzej sakralne umjetnosti, crkva Sant'Agostino i samostan klarisa (13. vijek).[3]
Massa Marittima izgubila je političku autonomiju 1335. nakon što ju je zauzela Republika Siena, koja je željela zauzeti rudnike. Nakon tog je započeo period ekonomskog i demografskog pada, koji je pogoršala epidemija kuge 1348.[3]
I pored toga rudarstvo je i dalje radilo, iako značajno manje. Medici koji su 1557. anektirali Republiku Sienu u svoje Veliko Vojvodstvo Toskana, pokušali su oporaviti rudarstvo, ali je to djelomično uspjelo tek njihovim nasljednicima iz Habsburgško-Lotarinške dinastije.[3]
Rudnici su zatvoreni 1980-ih. Od tada se Massa Marittima okrenula turizmu nastojaći revalorizirati svoju baštinu.[3]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „Italy Toscana” (engleski). City Population. Pristupljeno 9.02.2022.
- ↑ „Massa Marittima” (engleski). Geo Names. Pristupljeno 3.02.2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 „La città e la sua storia” (talijanski). Comune di Massa Marittima. Arhivirano iz originala na datum 2022-02-11. Pristupljeno 9.02.2022.
