Mansur al-Haladž
Mansur al-Haladž (857. – 922.) je bio perzijski mistik, pjesnik, pisac i sufijski učitelj. Pogubljen je zbog hereza od Abasida.
Haladž je bio poznat po svojim ekstatičnim izjavava, poput: "Ja sam Istina" (anal-Hak). U sufijskom načinu izražavanja, ovo može biti shvaćeno i kao objava sjedinjenja sa Bogom, koga su oni nazivali Istinom, ali ortodoksnom islamskom uhu to je bio najviši oblik bogohuljenja.
Izazvao je reakcije tadašnje javnosti svojim hvalospevom kuranskom Satani (Iblis) koji je odbio da se pokloni pred Adamom kada je Bog naredio svim svojim bićima da tako učine (2:28-34). Ovo odbijanje je sa njegove strane interpretirano više kao monoteistička vernost nego kao zla nepokornost.[1]
Mansur al-Haladž je bio mučen i pogubljen u Bagdadu 26. 3. 922. godine, kako zbog svog ekstremnog religijskog stava, tako i zbog svojih političkih veza.[1]
