Lucije Opimije
Lucije Opimije (Lucius Opimius, 2. vijek pne.) bio je rimski političar izabran za konzula 121. pne. i poznat po nasilnom gušenju reformatorskog pokreta braće Grakho.
Prije dolaska na konzulsku dužnost, kao pretor se godine 125. pne. istakao gušenjem pobune u gradu Fregele. Za konzula je izabran zajedno s Kvintom Fabijem Maksimom Alobrogikom. Njegov izbor je koincidirao s nespjehom reformatorski nastrojenih tribuna Gaja Grakha i Marka Fulvija Flaka da osvoje treći uzastopni mandat. Zbog toga su Gaj i Flak okupili pristaše na Aventinu i počeli demonstrirati. Konzervativno nastrojeni Senat je protiv te demonstracije izglasao senatus consultum ultimum. Njega je Opimije shvatio kao neograničene ovlasti da zaštiti Republiku, odnosno skrši ustanak svim sredstvima. Okupio je naoružane senatore i njihove pristalice te se sukobio sa Grakhom. U tom sukobu su Grakho, Flak i mnogi njegovi pristaše ubijeni. Poslije završetka sukoba je Opimije formirao prijeki sud koji je ekspresno izdao 3000 smrtnih presuda za sve vodeće Grakhove pristaše. Opimijev čin je izazvao zgražanje, te mu je nakon završetka mandata 120. pne. suđeno. Na suđenju je, oslobođen, prije svega zahvaljujući obrani konzula Papirija Karbona.
Godine 116. pne. je Opimije bio član komisije koja je Numidiju dijelila između Jugurte i njegovog brata Adherbala. Tada je bio optužen da prima mito od Jugurte. Ponižen, Opimije je otišao u egzil u Dirahijum, gdje je i umro.
Opimijev brutalni čin je na kraći rok zaustavio eskalaciju sukoba optimata i populara, ali je stvorio presedan po kome se senatus consultum ultimum sljedećih decenija zloupotrebljavao za masovne likvidacije političkih protivnika, stvorivši permanentnu političku nestabilnost i preduvjete za propast Republike.
Izvori[uredi | uredi kod]
| Prethodi: Gnaeus Domitius Ahenobarbus i Gaius Fannius |
Konzul Rimske Republike zajedno s Kvintom Fabijem Maksimom Alobrogikom 121. pne. |
Slijedi: Gaius Papirius Carbo io Publius Manilius |