Konsonanca
Prijeđi na navigaciju
Prijeđi na pretragu
Konsonanca (lat. consonantia, fr. i engl. consonance, što znači blagozvučje, sklad, sloga, saglasje)[1][2] je sazvučje koje nastaje kada istovremeno zvuče dva ili više tona (intervala) i kod slušaoca izazivaju utisak prijatnosti, sklada i ugode za uho i ne traže razrešenje.[3]
Konsonantni intervali dele se na:
- Savršene konsonance: čista prima, kvarta, kvinta i oktava.
- Nesavršene konsonance: velika i mala terca i velika i mala seksta.
Suprotno konsonanci je disonanca, koja se doživljava kao neprijatno, nesmireno i napeto zvučanje za ljudsko uho i traži razrešenje u konsonancu.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina
- ↑ Vlastimir Peričić, Harmonija prvi deo, Beograd, Zajednica muzičkih i baletskih škola Srbije, 2004.
- ↑ Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike