Kolektivizam
Kolektivizam u najširem smislu opisuje teoretski i praktični pristup koji najveći značaj daje grupi, a ne pojedincu.
Kolektivizam se prevashodno interesuje za ostvarivanje zajedničkih, opštih, društvenih ciljeva. To znači da je opšte dobro uvek ispred interesa pojedinca, te da pojedinac mora da podredi svoje interese grupi. Ovakvo mišljenje najverovatnije potiče od verovanja da u borbi za opstanak grupa ima više šansi od pojedinca.
Kolektivizam je i kulturološki društveni obrazac koji je duboko usađen u nekim društvima u Latinskoj Americi, Africi i Aziji a podrazumeva visoku međuzavisnost individua i porodica. Stoga se za te kulture može reći da su kolektivističke.
Danas se pod kolektivizom još i smatraju:
- Boljševizam kao sovjetski oblik komunizma
- Druga komunistička uređenja, pre svega kinesko
- Kibucizam, dobrovoljne zajednice u kojima ljudi zajedno obrađuju zemlju i dele imovinu (pre svega u Izraelu)
- Političke teorije koje podrazumevaju zajedničku kontrolu nad sredstvima za proizvodnju
Danas je mnogo balasta na pojmu kolektivizma. Mnoga nedela su učinjena u ime "opštih društvenih interesa". Iako se većina osoba ponaša u nekim situacijama individualistički a u drugim kolektivistički, često se kolektivizmu daje negativna konotacija.
Anti-kolektivisti[uredi | uredi kod]
Pojam "kolektivizam" zapravo najčešće koriste njegovi protivnici. Oni se slažu da je borba za opstanak i napredak najizglednija u grupi, ali smatraju da su pojedinci najvažniji element grupe, te da njihov individualni napredak doprinosi napretku grupe. Najglasniji anti-kolektivisti su pobornici individualizma i objektivizma. Oni tvrde da je kolektivizam "faličan u teoriji" a "nemoralan u praksi".