Kalcijum hidrid
(Preusmjereno sa stranice Kalcijev hidrid)
| Kalcijum-hidrid | |||
|---|---|---|---|
.jpg)
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | hidrolit Kalcijum-dihidrid | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 7789-78-8 
| ||
| PubChem[1][2] | 105052 | ||
| ChemSpider[3] | 94784
| ||
| MeSH | |||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | CaH2 | ||
| Molarna masa | 42.094 g/mol | ||
| Agregatno stanje | sivi kristali (čist: bezbojni) | ||
| Gustina | 1.90 g/cm3, osnovno | ||
| Tačka topljenja |
816 °C | ||
|
| |||
| Infobox references | |||
Kalcijum-hidrid je hemijsko neorgansko jedinjenje hemijske formule CaH2.
Svojstva[uredi | uredi kod]
Kalijum-hidrid u čistom stanju (koje se ređe viđa) je bezbojna čvrsta supstanca u vidu kristala ili praha. Nerastvoran je u rastvaračima koji se koriste, a sa vodom burno reaguje.[4]
| Osobina | Vrednost |
|---|---|
| Particioni koeficijent[5] (ALogP) | 0,0 |
| Rastvorljivost[6] (logS, log(mol/L)) | 1,7 |
| Polarna površina[7] (PSA, Å2) | 67,0 |
Dobijanje[uredi | uredi kod]
Dobija se prevođenjem vodonika preko zagrejanog kalcijuma.[4]
Značaj[uredi | uredi kod]
Pod nazivom hidrolit upotrebljava se za dobijanje vodonika:
- CaH2 + 2 H2O → Ca(OH)2 + 2 H2
Dva proizvoda hidrolize mogu se lako razdvojiti destilacijom, filtracijom ili dekantovanjem.[4]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Parkes, G.D. & Phil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
- ↑ Ghose, A.K., Viswanadhan V.N., and Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A 102: 3762-3772. DOI:10.1021/jp980230o.
- ↑ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE. (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488-1493. DOI:10.1021/ci000392t. PMID 11749573.
- ↑ Ertl P., Rohde B., Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714-3717. DOI:10.1021/jm000942e. PMID 11020286.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Holleman A. F., Wiberg E. (2001). Inorganic Chemistry (1st edition izd.). San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
- Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd izd.). Prentice Hall. ISBN 978-0-13-175553-6.
