Isidor Bajić
| Isidor Bajić | |
|---|---|
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 16. 8. 1878. Kula, Austrougarska |
| Smrt | 15. 9. 1915. (dob: 37) Novi Sad, Austrougarska |
| Znamenita djela | |
Isidor Bajić (Kula, 16. avgust 1878. — Novi Sad, 15. septembar 1915) je bio srpski kompozitor, učitelj i izdavač.
Od 1901. do 1915. godine je radio u Velikoj srpskoj pravoslavnoj gimnaziji u Novom Sadu (danas gimnazija Jovan Jovanović Zmaj) kao učitelj pevanja i pojalja, dirigent učeničkih horova, gudačkog i tamburaškog orkestra i organizator Svetosavskih beseda. Pomagao je darovitim učenicima u njihovim prvim kompozitorskim koracima. Kao rezultat Bajićevog pedagoškog rada bastao je Projekat za promenu učenja pojanja i pevanja u Velikoj srpskoj pravoslavnoj gimnaziji (1912.). Osnovao je muzičku školu u Novom Sadu, 17. oktobra 1909. godine, posle Škole pjenija Aleksandra Morfidisa-Nisisa, prvu instituciju toga tipa na tlu Vojvodine.
U skoro svim periodičnim časopisima i dnevnoj štampi toga vremena (Brankovo kolo, Letopis Matice srpske, Zastava, Sloga) objavljivao je tekstove iz oblasti muzike i muzičke pedagogije (Pevanje kao pedagoško sredstvo i korist njegova, Kako treba učiti muziku u preparandiji i bogosloviji, Naše crkveno pojanje i druge). Niz članaka o Savezu srpskih pevačkih društava prouzrokovali su oštru javnu polemiku sa Petrom Konjovićem. Pokrenuo je notnu ediciju Srpska muzička biblioteka i časopis Srpski muzički list (u istoriji srpskog izdavaštva, hronološki treći muzički list u Srba). Napisao je i objavio dva udžbenika: Klavir i učenje klavira (1901.) i Teorija pravilnog notnog pevanja (1904.).
Zapisivao je narodne i srpske crkvene melodije i koristio ih u svojim kompozicijama za klavir, horskim delima, komadima sa pevanjem i u operi Knez Ivo od Semberije. Srpsko crkveno pojanje je upoređivao sa pojanjem drugih naroda na putovanju za Hilandar sa horom karlovačkih bogoslova u leto 1911. godine. Obraćao se lično Lukijanu Bogdanoviću, pravoslavnom episkopu budimskom, u vezi sa predlogom za redigovanje srpskog crkvenog pojanja (1907.).
Opus[uredi | uredi kod]
- Ciklusi solo pesama**Pesme ljubavi
- Album pesama u duhu srpskih narodnih pesama
- Srpske narodne pesme iz Mokranjčevih rukoveti
- Seljančice
- Jesen stiže dunjo moja
- Opere
