Forbant

Forbant (grč. Φόρβας) je u grčkoj mitologiji bilo ime više ličnosti.

Etimologija

Ime Forbant ima značenje „strašni“.

Mitologija

• Bio je sin Triopa (jednog od Helijada) i Mirmidonove kćerke Hiskile. Prema drugim izvorima, bio je sin Lapita i Orsinome, Perifantov brat. Njega su pozvali stanovnici ostrva Roda, a po savetu proročišta, da im očisti ostrvo od zmija. Prema drugoj priči, njegovu lađu je na to ostrvo (koje se zvalo Ofijusa, jer je latinski naziv za zmije Ophidia) nanela bura, ali je on svejedno uništio sve zmije na njemu. Prema Diodoru, na ostrvu su ga nakon tog podviga slavili kao heroja i kao njegovo ime se još pominje i Ofioh (ili Ofijuh). Prema Higinu, prenet je u sazvežđe Zmijonoša. Druge tradicije su pominjale da je on pristigao iz Tesalije u Olen, gde mu je Alektor, elidski kralj ponudio savezništvo, a protiv Pelopa. Alektor je čak podelio kraljevstvo sa njim, oženio njegovu kćerku Diogeneju, dok se Forbant oženio njegovom sestrom Hirminom, sa kojom je imao sinove Augija i Aktora. Prema nekim navodima, njihovi sinovi su bili i Tifij i Pelen. Forbant je bio opisan i kao drski borac u pesničenju, koji je zajedno sa Flegijcima opljačkao Apolonov hram na Delfima, ali ga je bog ipak porazio, odnosno ubio prilikom meča u pesničenju. Prema nekim izvorima, ovo nije ista ličnost i ovaj Forbant je bio princ tesalskih Flegijaca, poznat kao divljak, koji je emigrirao u Elidu. Neki autori, osim pomenutih sinova, mu pripisuju i kćerke Pronoju i Astidamiju.

Dete Edip koga u naručju drži pastir Forbant, Antoan Deni-Šode (1763–1810), skulptura koja je bila izložena u Pariskom salonu 1801. Delo su završili Pjer Kartelije (1757–1831) i Luj-Mari Dipati (1771–1825), nakon smrti prvog autora. Danas se čuva u Luvru u Parizu.

• Prema Apolodoru i Pausaniji, kralj Argosa, koji je nasledio svog oca Arga. Njegova majka je bila Evadna, Strimonova kćerka. Forbant je Triopov otac, koji je takođe bio kralj Argosa. Neki izvori navode da je možda bio i Krijasov sin i da se oženio Eubejom i sa njom imao sina Triopa, te bi on onda bio deda prethodno navedenog Forbanta.
• Prema Homerovoj „Ilijadi“, otac Diomede, koju je zarobio Ahil.
• Trojanac, miljenik Hermesa, koga je ovaj bog načinio bogatim čovekom, vlasnikom ovaca. Njegov sin je bio Ilionej, učesnik trojanskog rata. I on je takođe pomenut u „Ilijadi“.
• U Ovidijevim „Metamorfozama“, Metionov sin iz Sijene i jedan od etiopljanskih starešina, koga je ubio Persej kada je bio u sukobu sa Finejem.
• Forbant se pominje i kao jedan od Panova.
• Stari sluga Antigone, te bivši štitonoša Laja, Edipovog oca.
• Prema Plutarhu, otac Deksiteje i Roma.
• Sin Krijasa i Melante, brat Ereutaliona i Kleobeje i Arestorov otac.
• Čovek iz Akarnanije, koji je, zajedno sa Eumolpom, otišao u Eleusinu.
• Posejdonov sin koji je predvodio Kurete u borbi protiv Erehteja.
• Forbant se pominje i kao jedan od mogućih očeva čudovišta Skile.