Ealdred (biskup)
Za slična imena, vidite članak Ealdred. „Aldred” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Aldred (razvrstavanje).| Ealdred | |
|---|---|
| nadbiskup Yorka | |
 Kripta Gloucesterske katedrale, izgrađena prije normanskog osvajanja, u vrijeme kada je Ealdredvodio Gloucestersku opatiju | |
| Provincija | York |
| Dijeceza/eparhija | Biskupija York |
| Stolica | nadbiskup Yorka |
| Izabran | 25. decembar 1060 |
| Stolovanje završilo | 11. septembar 1069 |
| Prethodnik | Cynesige |
| Nasljednik | Thomas od Bayeuxa |
| Ostale funkcije | opat Tavistock biskup Worcestera |
| Redovi | |
| Konsekracija | 1046 |
| Lični detalji | |
| Ime po rođenju | Ealdred |
| Smrt | 11. septembar 1069 York |
| Sahranjen | York Minster |
Ealdred (ili Aldred; ? - 11. septembar 1069) bio je engleski (anglosaksonski) svećenik koji je služio kao opat Tavistocka, biskup Worcestera, te, konačno nadbiskup Yorka, na kom je položaju bio od 1060. do smrti.
Bio je u rodu s nizom istaknutih crkvenih ličnosti svog vremena. Nakon što je služio kao monah u Winchesteru, godine 1027. je imenovan opatom samostana Tavistock Abbey. Godine 1046. je imenovan za biskupa Worcestera. Pored crkvenih, vršio je i diplomatske dužnosti za engleskog kralja Edwarda Ispovjednika, a također i komandirao kraljevskim trupama. Na jednoj od diplomatskih misija je pokušao princa Edwarda Izgnanika dovesti iz Mađarske u Englesku, kako bi osigurao nasljednika kralju koji nije imao djece.
Godine 1058. je otišao nha hodočašće u Jeruzalem, postavši prvi biskup iz Engleske koji je to učinio.[1] Kao administrator herefordske biskupije je bio upetljan u borbe s Velšanima; tada je dva puta poražen u nastojanju da zaustavi pljačkaške napade; oni su prestali nakon što je sklopio sporazum sa velškim vladarom Gruffydd ap Llywelynom.
Godine 1060. Ealdred je izabran za nadbiskupa Yorka, ali je imao poteškoća prilikom dobivanja papske potvrde; ono je došlo tek nakon obećanja da neće istovremeno vršiti dužnosti u Yorku i Worcesteru. Tada je osigurao izbor Wulfstana za svog nasljednika u Worcesteru. Kao nadbiskup se istakao izgradnjom i dogradnjom crkava, te sazivanjem sinoda na kome su objavljena pravila svećeničke službe.
Neki izvori navode da je upravo Ealdred okrunio Harolda Godwinsona za kralja Engleske nakon smrti Edwarda Ispovjednika 1066.[2] Ealdred je Harolda podržavao do njegove pogibije u bitci kod Hastingsa, nakon čega je nakratko podržavao Edgara Aethelinga prije nego što se na kraju priklonio pobjedničkom normandijskom vojvodi Williamu Osvajaču, koga je službeno okrunuo za engleskog kralja na Božić 1066. William, međutim, nije imao povjerenja u Ealdreda i većinu drugih anglosaksonskih velmoža; zato ga je Ealdred morao pratiti na povratku u Normandiju 1067, ali se uspio vratiti u York do svoje smrtio 1069.
Izvori[uredi | uredi kod]
Literatura[uredi | uredi kod]
- Nelson, Janet L. (1981). „The Rites of the Conqueror”. u: R. Allen Brown. Anglo-Norman Studies IV: Proceedings of the Battle Conference on Anglo-Norman Studies. Woodbridge, UK: Boydell Press. pp. 117–132; 210–221. ISBN 0-85115-161-2.
| Rimokatoličke crkvene titule | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Leofgar od Hereforda |
biskup Hereforda 1056–1060 |
Slijedi: Walter od Lorrainea |
| Prethodi: Lyfing |
biskup Worcestera 1046–1062 |
Slijedi: Wulfstan |
| Prethodi: Cynesige |
nadbiskup Yorka 1061–1069 |
Slijedi: Thomas of Bayeux |