Društvo hrvatskih književnih prevodilaca
Društvo hrvatskih književnih prevodilaca osnovano je 1953. godine. Osnivačka skupština održana je 11. novembra 1952., kada su utvrđeni temeljni zadaci Društva i izabran Upravni odbor. Njega su činili Gustav Krklec (predsednik), Roman Šovary (potpredsednik), Jerka Belan i Radovan Ivšić (tajnici), Iva Adum (blagajnik), a Ivo Frangeš, Zlatko Gorjan, Berislav Grgić, Ivo Hergešić, Ljudevit Jonke i Tone Potokar (članovi).
U krovnu evropsku književnoprevodilačko udruženje Evropsko veće udruženja književnih prevodilaca (Conseil Européen des Associations des Traducteurs Littéraires — CEATL) Društvo je primljeno 1994.
Temeljni zadaci[uredi | uredi kod]
Svrha rada Društva i danas je, kao na početku, zaštita zajedničkih interesa i prava književnih prevodilaca, kao i podizanje razine prevodilaštva i kulture u Hrvatskoj. Društvo priređuje tematske skupove, organizuje stručne radionice, javne tribine i sudeluje u kulturnim projektima koji se tiču književnosti i kulture. Društvo deluje i izdavački, te objavljuje vredna dela stranih književnosti u prevodu svojih članova i stručne knjige. Za redovno članstvo u Društvu prevodioci prilažu biografiju i bibliografiju, najmanje jedan objavljen prevod kulturno relevantnog književnog ili srodnog dela i izvornik. Da bi postao članom društva, prevodilac mora dobiti pozitivnu recenziju priloženog prevoda. Prevodiocima koji se posvećuju isključivo prevodilaštvu, Društvo daje preporuku za sticanje položaja samostalnog umetnika.
Nagrade i priznanja[uredi | uredi kod]
Društvo dodeljuje godišnju nagradu za najbolji književni prevod u protekloj godini i Nagradu za životno delo. Nagrade čini bronzana plaketa i dodeljuje se isključivo članovima Društva.