1,4-Dioksan
| 1,4-Dioksan | |||
|---|---|---|---|
 |
 | ||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | [1,4]Dioksan p-Dioksan [6]-crown-2 | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 123-91-1 
| ||
| ChemSpider[1] | 29015
| ||
| UNII | J8A3S10O7S
| ||
| EINECS broj | |||
| DrugBank | DB03316 | ||
| KEGG[2] | |||
| ChEBI | 47032 | ||
| ChEMBL[3] | CHEMBL453716
| ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C4H8O2 | ||
| Molarna masa | 88.11 g mol−1 | ||
| Gustina | 1,033 g/mL | ||
| Tačka topljenja |
11.8 °C, 285 K, 53 °F | ||
| Tačka ključanja |
101.1 °C, 374 K, 214 °F | ||
| Rastvorljivost u vodi | Meša se | ||
| Termohemija | |||
| Standardna entalpija stvaranja jedinjenja ΔfH |
-354 kJ/mol | ||
| Std entalpija sagorevanja ΔcH |
-2363 kJ/mol | ||
| Standardna molarna entropija S |
196,6 J·K−1·mol−1 | ||
| Opasnost | |||
| EU-klasifikacija | Zapaliiv (F) Karc. kat. 3 Iritant (Xn) | ||
| NFPA 704 |
 3
2
1
| ||
| R-oznake | R11, R19, R36/37, R40, R66 | ||
| S-oznake | S2, S9, S16, S36/37, S46 | ||
| Tačka paljenja | 12 °C | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
1,4-Dioksan, često samo dioksan jer su 1,2 i 1,3 izomeri dioksana ređi, je heterociklično organsko jedinjenje. On je bezbojna tečnost sa blago slatkim mirisom, koji je sličan dietil etru. On se klasifikuje kao etar. Dioksan se uglavnom koristi kao stabilizator za rastvarač trihloroetan. On je ponekad koristi kao rastvarač.
Sinteza i struktura[uredi | uredi kod]
Dioksan se formira kiselinom katalizovanom dehidracijom dietilen glikola, koji se formira hidrolizom etilen oksida. Ovaj molekul je centrosimetričan, te poprima konformaciju stolice, što je tipično za jedinjenja srodna cikloheksanu. Molekul je konformaciono fleksibilan.[4][5]
Dioksan ima tri izomera. Pored 1,4-dioksan, poznati su 1,2-dioksan i 1,3-dioksan.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Joanne Wixon, Douglas Kell (2000). „Website Review: The Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes — KEGG”. Yeast 17 (1): 48–55. DOI:10.1002/(SICI)1097-0061(200004)17:1<48::AID-YEA2>3.0.CO;2-H.
- ↑ Gaulton A, Bellis LJ, Bento AP, Chambers J, Davies M, Hersey A, Light Y, McGlinchey S, Michalovich D, Al-Lazikani B, Overington JP. (2012). „ChEMBL: a large-scale bioactivity database for drug discovery”. Nucleic Acids Res 40 (Database issue): D1100-7. DOI:10.1093/nar/gkr777. PMID 21948594.
- ↑ Surprenant, Kenneth S. (2000). Dioxane in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. DOI:10.1002/14356007.a08_545.
- ↑ „1, 4-Dioxane Fact Sheet: Support Document”. OPPT Chemical Fact Sheets. United States Environmental Protection Agency. February 1995. Pristupljeno 14. 5. 2010.