Bitka kod Lugdunuma se odigrala 19. februara 197. u Galiji između snaga rimskog cara Septimija Severa na jednoj, i snaga njegovog suparnika Klodija Albina na drugoj strani. Predstavljala je najveću i završnu bitku u višegodišnjem periodu političke nestabilnosti poznatom kao Godina pet careva. U njoj je, prema navodima Kasija Diona, na obje strane sudjelovalo po 150.000 vojnika; suvremeni historičari smatraju da su u pitanju bile dva puta manje snage, ali to je opet čini najvećom bitkom u historiji rimskih građanskih ratova. Prema navodima historičara, trajala je čak dva dana i njen ishod je bio krajnje neizvjestan, sve dok Sever na kraju nije ostvario ostvario prevagu zahvaljujući neznatnoj premoći u konjici. Nakon toga je Albinova vojska potpuno uništena, a sam Albin se pokušao skloniti u Lugdunum gdje je ili izvršio samoubistvo ili bio ubijen; grad su nakon toga opljačkali Severovi legionari. Sever se nakon bitke vratio u Rim i konsolidirao svoju vlast nad Carstvom gdje više neće imati suparnika sve do smrti 211.