Biskupija Utrecht
Prijeđi na navigaciju
Prijeđi na pretragu
| Upozorenje: Specificirana vrijednost za "kontinent" | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Biskupija Utrecht (nizozemski: Sticht Utrecht; njemački: Hochstift Utrecht je biskupija sa sjedištem u nizozemskom gradu Utrecht, poznata kao jedna od nekadašnjih kneževina-biskupija Svetog Rimskog Carstva.
Biskupija Utrecht je status države Svetog Rimskog Carstva imala od 1024. do 1528. godine, kada je sva svjetovna vlast i teritorijalni posjedi Biskupije sekularizirao car Karlo V. Biskupija je nastavila postojati kao crkveni entitet, a 1559. je unaprijeđena u nadbiskupiju.
Do godine 1580. je protestantska Reformacija u Utrechtu i okolnim područjima onemogućila normalno djelovanje nadbiskupije, odnosno nakon smrti nadbiskupa Frederika V Shencka van Toutenburga. Crkvena nadbiskupija je obnovljena 1853. kao Rimokatolička nadbiskupija Utrecht od strane pape Pija IX.
Od ranog 18. vijeka su starokatolički disidenti tvrdili da su obnovili nadbiskupiju zahvaljujući izboru i biskupskom posvećenju Corneliusa van Steenovena 1723. koje je učinjeno u tzv. schuilkerku od strane utrechtskih katoličkih svećenika bez papine dozvole.
Biskupi do Protestantske reformacije[uredi | uredi kod]
- Willibrord (Clemens) (695–739)
- Wera (739?–752/3)
- Eoban (753–754)
- Gregory od Utrechta (754–775)
- Alberic od Utrechta (775–784)
- Theodardus (784–790)
- Hamacarus (790–806)
- Ricfried (806–cca. 820)
- Frederick od Utrechta (cca. 820–829)
- Alberik II (835/7–845)
- Eginhard (ca. 845)
- Liudger (ca. 848–854)
- Hunger (854–866)
- Adalbold I (866–899)
- Radboud (899/900–917)
- Balderic (917/8–975/6)
- Folcmar (976–990)
- Baldwin I (991–995)
- Ansfried (995–1010)
- Adalbold II (1010–1026)
- Bernold (1026/7–1054)
- William I (1054–1076)
- Conrad (1076–1099)
- Burchard (1100–1112)
- Godbald (1114–1127)
- Andreas van Cuijk (1127/8–1139)
- Hartbert (1139–1150)
- Herman van Horne (1151–1156)
- Godfrey van Rhenen (1156–1178)
- Baldwin II van Holland (1178–1196)
- Arnold I van Isenburg (1196–1197)
- Dirk I van Holland (1197)
- Dirk II van Are (van Ahr) (1197/8–1212)
- Otto I van Gelre (1212–1215)
- Otto II van Lippe (1216–1227)
- Wilbrand van Oldenburg (1227–1233)
- Otto III van Holland (1233–1249)
- Gozewijn van Amstel (van Randerath) (1249–1250)
- Henry I van Vianden (1250/2–1267)
- Jan I od Nassaua (1267–1290)
- John II van Sierck (1290–1296)
- Willem II Berthout (1296–1301)
- Guy van Avennes (1301–1317)
- Frederik II van Sierck (1317–1322)
- Jacob van Oudshoorn (1322)
- Jan III van Diest (1322–1340)
- Jan IV van Arkel (1342–1364)
- Jan V van Virneburg (1364–1371)
- Arnold II van Hoorn (1371–1379)
- Floris van Wevelinkhoven (1379–1393)
- Frederik III van Blankenheim (1393–1423)
- Rudolf van Diepholt (1423–1455)
- Zweder van Culemborg (1425–1433)
- Walraven van Meurs (1434–1448)
- Gijsbrecht van Brederode (1455–1456)
- David od Burgundije (1456–1496)
- Frederik IV od Badena (1496–1517)
- Filip od Burgundije (1517–1524)
- Heinrich od Falačke (biskup) (1524–1529)
- Willem III van Enckenvoirt (1529–1534)
- George van Egmond (1534–1559)
Nadbiskupi[uredi | uredi kod]
- Frederik V Schenck van Toutenburg (1559–1580)
- Herman van Rennenberg (1580–1592) - ustoličenje onemogućili protestanti
- Jan van Bruhesen (1592–1600) - ustoličenje onemogućili protestanti
Apostolski vikari Nizozemske misije[uredi | uredi kod]
Nadbiskupi in partibus i apostolski vikari u Utrechtu[uredi | uredi kod]
- Sasbout Vosmeer (1602–1614)
- Philippus Rovenius (1620–1651)
- Jacobus de la Torre (1651–1661)
- Johannes van Neercassel (1661–1686)
- Petrus Codde (1688–1704)
- Gerhard Potcamp (1705)
- Adam Daemen (1707–1717)
- Johannes van Bijlevelt (1717–1727)
Pro-apostolski vikari[uredi | uredi kod]
u Bruxellesu:
- Giuseppe Spinelli (1727–1731)
- Vincentius Montalto (1731–1732)
- Silvester Valenti Gonzaga (1732–1736)
- Franciscus Goddard (1736–1737)
- Lucas Melchior Tempi (1737–1743)
- Petrus Paulus Testa (1744)
- Ignatius Crivelli (1744–1755)
- Carolus Molinari (1755–1763)
- Batholomeus Soffredini (1763)
- Thomas Maria Ghilini (1763–1775)
- Joannes Antonius Maggiora (1775–1776)
- Ignatius Busca (1776–1785)
- Michael Causati (1785–1786)
- Antonius Felix Zondadari (1786–1792)
u Münsteru i Amsterdamu:
- Caesar di Brancadoro (1792–1794)
- Ludovicus Ciamberlani (1794–1828)
u Den Haagu:
- Franciscus Cappacini (1829–1831)
- Antonius Antonucci (1831–1841)
- Innocentius Ferrieri (1841–1847)
- Johannes Zwijsen (1847–1848)
- Carolus Belgrado (1848–1853)
Starokatolički nadbiskupi koji su o svom izboru obavijestili papu[uredi | uredi kod]
- Cornelius van Steenoven (1724–1725)
- Cornelius Johannes Barchman Wuytiers (1725–1733)
- Theodorus van der Croon (1734–1739)
- Petrus Johannes Meindaerts (1739–1767)
- Walter van Nieuwenhuisen (1768–1797)
- Johannes Jacobus van Rhijn (1797–1808)
- Willibrord van Os (1814–1825)
- Johannes van Santen (1825–1858)
- Henricus Loos (1858–1873)
Za više informacija o starokatiličkoj hijerarhiji, v. glavni članak.
Rimokatolički nadbiskupi nakon obnove rimokatoličke crkvene hijerarhije[uredi | uredi kod]
- Johannes Zwijsen (1853–1868)
- Andreas Ignatius Schaepman (1868–1882)
- Petrus Matthias Snickers (1883–1895)
- Henricus van de Wetering (1895–1929)
- Johannes Henricus Gerardus Jansen (1930–1936)
- Johannes de Jong (1936–1955)
- Bernardus Johannes Alfrink (1955–1975)
- Johannes Gerardus Maria Willebrands (1975–1983)
- Adrianus Johannes Simonis (1983–2007)
- Willem Jacobus Eijk (od 2007)
Izvori[uredi | uredi kod]
- Apostolisch vicarissen van de Hollandse Zending Arhivirano 2007-08-05 na Wayback Machine-u (nl)
