Benzoksazol
| Benzoksazol | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
 |
 | ||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | 1-Oksa-3-aza-1H-inden | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 273-53-0 
| ||
| ChemSpider[1] | 8873
| ||
| ChEBI | 38814 | ||
| ChEMBL[2] | CHEMBL451894
| ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C7H5NO | ||
| Molarna masa | 119.12 g mol−1 | ||
| Agregatno stanje | Beo/svetlo žuti prah | ||
| Tačka topljenja |
27-30 °C, 300-303 K, 81-86 °F | ||
| Tačka ključanja |
182 °C, 455 K, 360 °F | ||
| Rastvorljivost u vodi | Nerastvoran | ||
| Opasnost | |||
| Tačka paljenja | 58 °C | ||
| Srodna jedinjenja | |||
| Srodna jedinjenja | oksazol indol benzofuran | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
Benzoksazol je aromatično organsko jedinjenje sa molekulskom formulom C7H5NO. On se sastoji od benzena kondenzovanog sa oksazolom.[3][4] Miris benzoksazola je sličan piridinu. Benzoksazol se prvenstveno koristi u industriji i naučnim istraživanjima.
Ovo heterociklično jedinjenje je početni material u sintezi većih, često bioaktivnih struktura. On se nalazi u hemijskoj strukturi leka flunoksaprofena.
Njegova aromatičnost ga čini relativno stabilnim heterocikličnim jedinjenjem. On sadrži reaktivna mesta koja omogućavaju funkcionalizaciju.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Gaulton A, Bellis LJ, Bento AP, Chambers J, Davies M, Hersey A, Light Y, McGlinchey S, Michalovich D, Al-Lazikani B, Overington JP. (2012). „ChEMBL: a large-scale bioactivity database for drug discovery”. Nucleic Acids Res 40 (Database issue): D1100-7. DOI:10.1093/nar/gkr777. PMID 21948594.
- ↑ Katritzky A.R., Pozharskii A.F. (2000). Handbook of Heterocyclic Chemistry. Academic Press. ISBN 0080429882.
- ↑ Clayden Jonathan, Nick Greeves, Stuart Warren, Peter Wothers (2001). Organic chemistry. Oxford, Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-850346-6.