Beli anđeo
Beli anđeo je deo kompozicije Mironosice na Hristovom grobu iz crkve Vaznesenja Hristovog manastira Mileševe i spada u najpoznatije freske Srbije ali se ubraja i u velike domete evropskog slikarstva. Smatra se jednim od najlepših radova srpske i evropske umetnosti srednjeg veka.
Na slici je prikazan Arhanđel Gavrilo[1] obučen u beo hiton koji sedi na kamenu i mironosicama rukom pokazuje mesto Hristovog vaskrsnuća, odnosno njegov prazan grob. Rađen je slobodnim, širokim potezima i odlikuje se monumentalnošću i visokom plastikom u modeliranju.
Freska se nalazi na južnom zidu zapadnog traveja i nastala u 13. veku kao rad nepoznatih autora Grka, školovanih u Carigradu, Nikeji i Solunu. U 16. veku je preko nje naslikana druga freska pa je Beli anđeo bio sakriven sve do 20. veka kada je ova crkva restaurirana i gornja slika uklonjena.
Zanimljivost[uredi | uredi kod]
Prvi satelitski prenos video signala 1962. između Evrope i Severne Amerike sadržao je sliku Belog anđela iz Mileševe među prvim kadrovima koji su predstavljali pozdrav Evropljana prema Amerikancima. Nešto kasnije, isti signal je bio poslat u svemir prema mogućim vanzemaljskim oblicima života. Beli anđeo je odabran i za ovu priliku jer je postao širom sveta prepoznat kao simbol svekolikog mira.[2]
Galerija[uredi | uredi kod]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Šta radi i gde sedi „Beli anđeo“?, Aleksandra Pavićević, Etnografski institut SANU
- ↑ „USAID | Serbia and Montenegro | Serbia”. Serbia-montenegro.usaid.gov. Arhivirano iz originala na datum 2010-05-27. Pristupljeno 8. 9. 2010.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Vojislav J. Đurić, Istorija srpske kulture - Slikarstvo u srednjem veku, Dečje novine, Gornji Milanovac, Udruženje izdavača i knjižara Jugoslavije, Beograd, 1996.
