Arpad Hahn
| Arpad Hahn | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 23. 7. 1903. Novakovec u Međimurju, Austro-Ugarska |
| Smrt | 12. 9. 1967. (dob: 64) Rab, SFR Jugoslavija |
| Počivalište | Mirogoj |
| Nacionalnost | Jugoslaven |
| Etnicitet | Židov |
| Državljanstvo | SFR Jugoslavija |
| Alma mater | Medicinski fakultet u Zagrebu |
| Zanimanje | lekar |
Arpad Hahn (Novakovec u Međimurju, 23. 7. 1903 - Rab, 12. 9. 1967), jugoslavenski internist, redoviti profesor i dekan Medicinskog fakulteta u Zagrebu, te učesnik Narodnooslobodilačke borbe.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Prof dr. Arpad Hahn je rođen 23. 7 1903 u Novakovcu, u židovskoj obitelji.[1][2][3][4] Medicinski fakultet u Zagrebu je završio 1928 godine, a zatim specijalizirao internu medicinu. Nakon specijalizacije iz interne medicine najprije je radio kao rendgenolog u Zagrebu. Po dolasku ustaša na vlast tj. uspostave Nezavisne Države Hrvatske (NDH) upućen je u Mostar u sklopu ekipe židovskih liječnika za suzbijanje endemskog sifilisa. Početkom 1943 godine prebjegao je u Dubrovnik, odakle je od Talijana bio zarobljen i interniran u logor u Kuparima, a početkom lipnja 1943 odveden je u Koncentracijski logor Rab. Po oslobođenju iz logora tj. kapitulacije Italije, dr. Hahn je u rujnu 1943 stupio u Narodnooslobodilačku vojsku (NOV). U NOV-u je bio na slijedećim dužnostima: upravnik bolnice Daruvarskog vojnog područja i referent saniteta za pozadinu pri Glavnom štabu Hrvatske.[2] Od 1945 do kraja života dr. Hahn je radio u Klinici za unutrašnje bolesti KBC Rebro u Zagrebu (od 1951 i kao njezin predstojnik). Reorganizirao je klinički rad formirajući subspecijalističke odjele. Bavio se gastroenterologijom i hepatologijom, patofiziologijom prehrane i bolestima uzrokovanima neprikladnom prehranom, dijetetikom te poremećajima metabolizma. Bio je redoviti profesor i dekan Medicinskog fakulteta u Zagrebu, te dopisni član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti (JAZU). Dr. Arpad Hahn umro je otoku Rabu 12. 9. 1967 godine.[5] 1998 godine posmrtni ostaci dr. Hahna su prebačeni u Zagreb, gdje je 6. 7. iste godine pokopan na Mirogoju.[6]
Reference[uredi | uredi kod]
Literatura[uredi | uredi kod]
|
Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- Snješka Knežević, Aleksander Laslo (2011). Židovski Zagreb, Zagreb: AGM, Židovska općina Zagreb. ISBN 978-953-174-393-8
- Romano, Jaša (1980). Jevreji Jugoslavije 1941-1945: žrtve genocida i učesnici narodnooslobodilačkog rata, Beograd: Jevrejski Istorijski Muzej, Saveza jevrejskih opština Jugoslavije.
- Goldstein, Ivo (2005). Židovi u Zagrebu 1918 - 1941., Zagreb: Novi Liber. ISBN 953-6045-23-0
- Goldstein, Ivo (2001). Holokaust u Zagrebu, Zagreb: Novi Liber. ISBN 953-6045-19-2