Arhiepiskopija Italije i Malte
Arhiepiskopija Italije i Malte (grč. Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Ιταλίας), (ital. Arcidiocesi ortodossa d'Italia) je eparhija Vaseljenske patrijaršije koja je osnovana 1991 godine. Nadležni arhijerej je gospodin arhiepiskop i mitropolit Genadios.
Istorija[uredi | uredi kod]
Prisustvo pravoslavnog hrišćanstva na Siciliji i Italiji ima svoju značajnu snagu u grčkoj dijaspori, gde gradovi poput Sirakuze, Messine i Raguse, koje su osnovali grčki kolonisti i koji su bili deo Magne Graecije pre osvajanja od strane Rimljana.
Nakon pada Zapadnog Rimskog carstva, južni delovi Italije kao što su Sicilija, Apulija, Kalabrija ostali su pod kontrolom Istočnog Rimskog carstva za vreme normanskih osvajanja u 11. veku. Raskol Istoka i Zapada 1054. godine podelio je Hrišćanstvo na Pravoslavnu i Rimokatoličku crkva, a pravoslavni episkopi su postali rimokatolički biskupi. Sve do 1200. godine ova podela je u suštini postojala samo na Siciliji i u južnoj Italiji sa posebnim imenovanjem normanskih careva od strane rimokatoličkih biskupa.
Italijansko-vizantijski manastir Svete Marije iz Grottaferrate, 20 kilometara južno od Rima, osnovao je Sveti Nil Rossano 1004. godine, 50 godina pre podele Crkve na Rimokatoličku i Pravoslavnu i ostaje do danas deo od vizantijske tradicije pod rimskom jurisdikcijom. Imigracija albanskih pravoslavanca u južnu Italiju doprinela je kratkom oživljavanju pravoslavlja u 15. veku, ali ubrzo su Albanci bili asimilovani od strane Rimokatoličke crkve, koja čuva svoju autonomiju stvarajući Italijansko-Albansku katoličku crkvu, koja vrši religijske obrede po vizantijskom stilu.