Aleksandar Tomašević (fudbaler)
Za ostale upotrebe, v. Aleksandar Tomašević.| Aleksandar Tomašević | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Puno ime | Aleksandar Tomašević | |
| Datum rođenja | 19. novembar 1908. | |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija | |
| Pozicija | napadač | |
| Seniorski klubovi * | ||
| God. | Klub | Uta. (Gol.) |
| 1925-1928 1928-1929 1929-1940 |
FK Jedinstvo FK Soko FK BASK |
|
| Reprezentacija ** | ||
| God. | Reprezentacija | Uta. (Gol.) |
| 1931 - 1938 | Kraljevina Jugoslavija | 12 (8) |
|
* Datum aktuelizovanja: | ||
Aleksandar Tomašević (19. novembar 1908. Beograd, Kraljevina Srbija — 21. februar 1988. Beograd, Jugoslavija) je bio fudbaler FK BASKA i fudbalske reprezentacije Kraljevine Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je 19. novembra 1908. u Beogradu. Spadao je među najbolje navalne igrače u Beogradu do Drugog svetskog rata, bio je zvezda beogradskog amaterskog sport kluba (BASK), fudbalski reprezentativac Kraljevine Jugoslavije i istaknuti trener.
Počeo je da igra 1925. godine u podmlatku beogradskog Jedinstva, prešao je 1928. u Soko, kasnije BASK, i dres ovog kluba sa velikim uspehom nosio 11 godina, sve do 1940, kad je karijeru završio zbog teže povrede meniskusa. Kao odličan tehničar, bio je i vrlo efikasan strelac.
Uz 23 utakmice za reprezentaciju Beograda, odigrao je jednu utakmicu za „B“ tim (1934) i 12 utakmica za najbolju selekciju Kraljevine Jugoslavije, za koju je postigao osam golova, najčešće kao leva polutka i vođa navale. Debitovao je 15. marta 1931. protiv Grčke (4:1) u Beogradu, na kojoj utakmici je postigao čak tri gola. Kada 4. oktobra 1931. na utakmici protiv Bugarske (2:3) za Balkanski kup u Sofiji nije realizovao jedanaesterac, tri godine nije bio pozivan u reprezentaciju. Tek 1935, na takmičenju za Balkanski kup u Atini, zaigrao je ponovo u odličnoj formi i sa tri gola na dve utakmice mnogo doprineo da Kraljevina Jugoslavija prvi put osvoji ovaj trofej. Od reprezentacije se oprostio 22. maja 1938. na prijateljskoj utakmici protiv Italije (0:4) u Đenovi.
Kad je prestao da igra, ostao je u fudbalu i postigao zapažene uspehe kao trener sarajevskog Željezničara, NK Krima (Ljubljana), beogradske Crvene zvezde (dve pobede u Kupu), ljubljanskog Odreda, skopskog Vardara, splitskog Hajduka (osvojio prvenstvo 1951), beogradskog Partizana, a takođe i beogradskog Radničkog koga je uveo u Prvu ligu. Bio je jedno vreme i trener u Grčkoj.
Umro je 21. februara 1988. u Beogradu.