241. pne.
(Preusmjereno sa stranice 241. pne)
Godina 241. pne. bila je godina predjulijanskog rimskog kalendara. U rimskoj državi bila je poznata kao Godina konzulstva Atika i Cerkoa (ili, rjeđe, godina 513. Ab urbe condita). Oznaka 241. pne. za ovu godinu se koristila od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini postala glavna metoda u zapadnoj Evropi sa označavanje godina.
| Gregorijanski | 241. pne. |
| Olimpijada | 134:3.–134:4. |
| Ab urbe condita | 513. |
| Seleukidski | 71–72. |
| Islamski | 889–887. BH |
| Hebrejski | 3520–3521. |
| Bizantski | 5268–5269. |
| Koptski | -524–-523. |
| Iranski | -862–-861. BP |
| Hindu kalendari | |
| • Vikram Samvat | -184–-183. |
| • Shaka Samvat | 163–164. |
| • Kali Yuga | 2861–2862. |
| Kineski | 2396–2397. |
| Holocenski kalendar | 9760. |
| Podrobnije: Kalendarska era | |
Događaji[uredi | uredi kod]
- 10.3.— Prvi punski rat: Kartaginska flota poslana da razbije rimsku blokadu sicilijanskih gradova Lilibej i Drepan je od strane rimske flote pod konzulom Gajom Lutacijom potpuno poražena u bitci kod Egatskih Otoka. Nakon te odlučujuće pobjede se Kartagina više ne može oporaviti.
- Prvi punski rat: Ostavši bez flote, Kartagina je prisiljena sklopiti mirovni ugovor s Rimom, temeljem koga se obavezuje odreći Sicilije, ustručavati se od plovidbe ratnih brodova u rimskim vodama te platiti odštetu od 3200 talanata. Kartaginska vojska na Siciliji pod Hamilkarom Barkom se, pak, evakuira s otoka u punoj ratnoj spremi. Time završava višedecenijski sukob Rima i Kartagine, zahvaljujući čemu se Rim nametnuo kao nova velika sila u Zapadnom Mediteranu.
- Euripontidski kralj Sparte Agis IV na poziv svog saveznika Arata od Sikiona napušta Spartu kako bi s vojskom pomogao Ahajskom savezu u ratu protiv Etolaca. Arat nanosi poraz Etolcima, te započinje kampanju s ciljem da uspostavi demokracije u svim polisima Peloponeza.
- Atal I Soter nasljeđuje svog strica Eumena I na pergamskom prijestolju.
- Kartaginjani sa Sicilije, u skladu s mirovnim sporazumom, na svoju teritoriju evakuiraju najamničku vojsku od 20.000 ljudi pod generalom Geskonom. Po dolasku u Sjevernu Afriku najamnici od Hanona Velikog traže da im po ugovoru isplati naknadu za svoje usluge. Hanon tvrdi da je državna blagajna nakon poraza ispražnjena, te ih pokušava nagovoriti da prihvate manji iznos. Najamnici odbijaju i dižu pobunu zvanu najamnički rat, zauzevši Tunis, odakle ugrožavaju samu Kartaginu.
- Neposredno nakon što se Agis IV vratio s bojišta, u Sparti državnim udarom uz pomoć najmanika vlast preuzima agijadski kralj Leonida II. Narod, nezadovoljan sporošću socijalnih reformi koje je u Agisovo ime sprovodio njegov stric Agesilaj, više ne želi kralju dati podršku. Agis traži utočište u hramu, ali je odatle istjeran, te nakon kratkog suđenja pogubljen. Arhidam V, sin pokojnog kralja Eudamide II i Agisov brat, bježi u Meseniju kako ne bi doživio istu sudbinu.
- Treći sirijski rat završava mirovnim sporazumom između egipatskog kralja Ptolemeja III i seleukidskog vladara Seleuka II. Njime se Seleukidi u korist Egipta odriču brojnih teritorija - oblasti rijeke Oront i Antiohije u Siriji, Trakije te Efeza i Kilikije u Maloj Aziji.
- Najamnički rat: Pobunjeni najamnici od Kartagine traže ne samo veće plaće, nego i plaće za prisilno regrutirane libijske vojnike.
Rođenja[uredi | uredi kod]
- Antioh III Veliki, mlađi sin Seleuka II Kalinika, 6. po redu vladar Seleukidskog Carstva (u. 187. pne.)
Smrti[uredi | uredi kod]
- Agis IV, euripontidski kralj Sparte i neuspjeli društveni reformator (r. cca. 265. pne.)
- Eumen I, vladar Pergama od 263. pne. koji je tu državu oslobodio od seleukidske vlasti
- Arkesilaj, grčki filozof i šesti predstojnik Platonove Akademije (r. cca. 316. pne.)